“Höchst unerwünschte Ausländer”: The Fate of Ethnic German Expellees in Post-War Austria

Abstract

“Höchst unerwünschte Ausländer”: The Fate of Ethnic German Expellees in Post-War AustriaThe large influx of ethnic Germans from the East into Germany at the end of the Second World War is a well-known and researched fact. However, there were also about 300,000–632,000 expellees that ended up in post-war Austria. In contrast to Germany, Austria was not required by the Potsdam Agreement to take them in and consequently advocated their deportation. It was not only the financial burden associated with the expellees but also Austria’s aim to convince the Allies of the “victim myth” that motivated Austria to favour deportation over integration. Taking in ethnic German expellees would highlight Austria’s close past with Germany and could even be perceived as an acceptance of legal succession of the Third Reich. The Allies initially supported Austria’s decision but except for a large number of deportations in 1946 the plan was not carried to its conclusion. Around 350,000 expellees were able to remain in Austria. However, the fact that they were not granted equal rights in all areas until 1971 shows they were not welcome in Austria for a long time. „Höchst unerwünschte Ausländer”: Los przesiedlonej ludności niemieckiej w powojennej AustriiFakt, że pod koniec drugiej wojny światowej do Niemiec licznie napływali ze wschodu etniczni Niemcy, jest dobrze znany i zbadany. Jednak od około 300 000 do 632 000 przesiedlonych trafiło także do powojennej Austrii. Na Austrii, inaczej niż na Niemczech, nie ciążył nałożony w tzw. deklaracji poczdamskiej obowiązek ich przyjęcia, wobec czego Austria opowiedziała się za ich deportacją. Z przyjęciem przesiedleńców wiązały się dla niej ciężary finansowe, ale nie tylko: Austria chciała też przekonać aliantów do swego „mitu ofiary”. Austriacy przychylali się raczej do deportacji, a nie do integracji. Przyjęcie niemieckich przesiedlonych rzucałoby nowe światło na ścisłe związki Austrii z Niemcami w przeszłości, a nawet mogłoby być postrzegane jako akceptacja sukcesji prawnej po Trzeciej Rzeszy. Alianci początkowo popierali stanowisko Austrii w tej sprawie. Jednak pominąwszy liczniejsze deportacje, jakie miały miejsce w roku 1946, plany nie zostały urzeczywistnione. Około 350 000 przesiedlonym pozwolono pozostać w Austrii. Niemniej fakt, że nie przyznawano im równych praw we wszystkich sferach życia aż do roku 1971, świadczy o tym, iż przez długi czas nie byli oni w tym kraju dobrze widziani.