Η παρούσα διατριβή επιχειρεί συστηματικά να αναδείξει τη σπουδαιότητα αλλά και την περιοδικότητα του πολιτικού ρεφορμισμού που διατρέχει η τουρκική πολιτεία κατά τις τελευταίες δεκαετίες, να προσδιορίσει το γεωπολιτικό τοπίο της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής σε σχέση με τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις στηνΤουρκία, αλλά και να προσδιορίσει τους λόγους που προσέδωσαν ασύγκριτα μεγαλεπήβολη δυναμική στον πολιτικό βίο του ηγέτη Ρ.Τ. Ερντογάν, καθώς και του ισλαμικού κόμματός του. Αναδεικνύει τη διαφοροποίηση η οποία ήδη σημειώνεται εντός του ιδίου του κοινωνικοπολιτικού στρατοπέδου που συναποτελούν οι οπαδοί του κόμματος του Ρ.Τ. Ερντογάν, με κομβικό σημείο την πολυ-επίπεδη διάσταση του τελευταίου με τον Ιμάμη Φ. Γκιουλέν, διερευνά τη ροπή της τουρκικής διακυβέρνησης προς απολυταρχικές κατευθύνσεις στον απόηχο της απόπειρας πραξικοπήματος του θέρους του 2016, ενώ συσχετίζει τις θεωρίες των διεθνών σχέσεων με τη διάγνωση απολυταρχικών τάσεων στη διαμόρφωση της νεο-οθωμανικής προοπτικής. Επίσης, διασυνδέει την περιφερειακή ισχύ της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο με ποσοτικές μεθόδους μέτρησής της και προτείνει μία νέα επιστημονική προσέγγιση, της διαπλοκής, σύγκρουσης, σύνθεσης ή τουλάχιστον αλληλοπεριχώρησης εθνικών ιδεολογικών ρευμάτων επί της πολιτειακής θέσμισης και συγκρότησης της τουρκικής κοινωνίας. Από τότε που εκκίνησε η νεο-οθωμανική πορεία της Τουρκίας, οι εξελίξεις και τα γεγονότα υπήρξαν ραγδαία και σημαντικά, υπερβαίνοντας και τις αρχικές προβλέψεις. Καθαυτό το νεο-οθωμανικό καθεστώς διανύει μια φάση μετεξέλιξης, η οποία επανακαθορίζει τους όρους του πολιτικού παιγνίου εντός και εκτός της Τουρκίας με επίκαιρη καθημερινά την προοπτική ένοπλων συγκρούσεων και ανατροπής του status quo. Αξίζει εντέλει να σημειωθεί η εισαγωγή μίας σειράς νέων ερμηνευτικών εργαλείων, • της σύνθεσης σε ποικίλα ποσοστά κεμαλικών με οθωμανικά χαρακτηριστικά, • της όσμωσης πανισλαμισμού και παντουρκισμού, • της κυκλικότητας στις εκδηλώσεις οθωμανισμού και νεο-οθωμανισμού, • της επίδρασης των πολιτειακών αλλαγών στο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι ανά περιφέρεια του τουρκικού κράτους, • της ανάλυσης κινδύνου με γνώμονα τη ροπή προς αναθεωρητικές πρωτοβουλίες, • της διασύνδεσης εθνικών ιδεολογημάτων με πρωτοπόρες και χαρισματικές προσωπικότητες, • της χαρτογράφησης του τρόπου με τον οποίο αναπτύσσονται κοινωνικοπολιτικά οι περιφέρειες της Τουρκίας υπό το πρόσταγμα νεο-οθωμανικών πολιτικών κατά αντιπαράσταση προς τις αντίστοιχες και παρελθούσες κεμαλικές προοπτικές, • της μετατόπισης θεσμικών βαρύκεντρων εξουσίας στο εσωτερικό της Τουρκίας υπό την προοπτική ενός ριζικού μετασχηματισμού στη φυσιογνωμία και το μέλλον του συγκεκριμένου έθνους κράτους, • της μέτρησης ισχύος διά μετρήσιμων, κατά το δυνατό, κριτηρίων τόσο κατά τη μετάβαση από τον κεμαλισμό στον «ερντογανισμό» όσο και μεταξύ διαφόρων και διακριτών χρονικών περιόδων κατά την εξέλιξη του τελευταίου. Η ανάλυση που εκτυλίχθηκε πιθανολόγησε συμπεράσματα σχετικά με την επιτυχία ή τις πιθανότητες επιτυχίας της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής στη συγκεκριμένη επιδίωξη περιφερειακής ισχύος, επιδιώκοντας τα εν λόγω συμπεράσματα να είναι ποσοτικά αιτιολογημένα με βάση τεκμηριωμένες εκτιμήσεις για τις αξιολογούμενες επιδόσεις διαχρονικά και σε κάθε κριτήριο ισχύος, συνεισφέροντας στη διεύρυνση και στη βελτίωση του τρόπου «ανάγνωσης» και ερμηνείας των γεγονότων στο εσωτερικό της Τουρκίας, στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή.