Humerus Proksimal Kırıklarının Sınıflandırmasında Değerlendiriciler Arası Uyum

Abstract

Araştırma Makalesi/ Research Article Öz. Amaç: Humerus üst ucunu ilgilendiren kırıkları Neer ve AO/ASIF sınıflandırmaları kullanılarak, gözlemciler arası güvenilirlik ve tekrar edilebilirlik açısından karşılaştırmaktır. Materyal ve Metod: Humerus proksimal kırığı nedeniyle 2003-2016 yılları arasında ameliyat edilmiş olan 102 olgu arasından 42 olgu çalışmaya dahil edildi. Direkt grafiler, 2 boyutlu aksiyel-koronalsagital tomografi ve 3 boyut tomografi kesitleri ile birlikte 42 olgunun toplam 168 seri görüntüsü, biri tecrübeli bir üst ekstremite cerrahı, diğeri ise genel ortopedi uzmanı olan iki gözlemci tarafından değerlendirildi. Bulgular: Gözlemcilerin, direkt grafi, 2 ve 3 boyutlu tomografi görüntüleme türleri arasındaki uyumu; AO sınıflandırmasında zayıf, Neer sınıflandırmasında orta derecedeydi (sırasıyla µ:0.220, µ:0.522). Sonuç: Proksimal humerus kırıklarında AO ve Neer sınıflandırmalarına göre gözlemciler arası uyum zayıf/orta olarak saptanmıştır. Tüm güncel görüntüleme yöntemlerine rağmen, değerlendiricinin tecrübesi, kırığın tipini ve tedaviyi belirlemede önemli bir faktördür. Ameliyat sonrasında tanısı değişen olgularda, görüntülemelerin tekrar incelenmesi, bu konudaki gözlemci tecrübesini arttıracaktır.