Hyperglycemia in Hospital: Diagnosis, Classification, Clinical Implications and Treatment

Abstract

H Hy yp pe er rg gl ly yc ce em mi ia a i in n H Ho os sp pi it ta al l: : D Di ia ag gn no os si is s, , C Cl la as ss si i c ca at ti io on n, , C Cl li in ni ic ca al l I Im mp pl li ic ca at ti io on ns s a an nd d T Tr re ea at tm me en nt t H Ha as st ta an ne ed de e Y Ya at ta an n H Ha as st ta ad da a H Hi ip pe er rg gl li is se em mi i: : T Ta an nı ı, , S Sı ın nı ı a am ma a, , K Kl li in ni ik k Ö Ön ne em mi i v ve e T Te ed da av vi is si i Hyperglycemia is a well-recognized risk factor for hospital-related complications, prolonged stay in the hospital and even mortality. The patients with in-hospital hyperglycemia may be categorized into three groups: i) Patients who have been diagnosed as having diabetes mellitus (DM) before admission; ii) Patients with newly diagnosed DM; and iii) Patients with stress hyperglycemia. The release of stress hormones, such as cortisol, catecholamines, glucagon, growth hormone and the related acceleration in gluconeogenesis and glycogenolysis, medications used for the treatment of primary diseases, such as glucocorticoids and vasopressors, are all claimed to be responsible for the development of in-hospital hyperglycemia. Glucose normalization with insulin therapy has been demonstrated to signicantly decrease the morbidity and mortality in all the three groups. Therefore, it is recommended to monitor blood glucose levels for all hospitalized patients irrespective of the accompanying DM diagnosis. Keywords: Hyperglycemia; hospital; stress Hiperglisemi; hastane ilişkili komplikasyon sıklığını, hastanede kalış süresini ve mortaliteyi artırmaktadır. Hastanede yatan hastalarda, genel olarak üç farklı hiperglisemi grubu ile karşılaşılmaktadır: i) Yatış öncesinde diyabet tanısı olanlar, ii) İlk kez diyabet tanısı alan hastalar, iii) Stres hiperglisemisi olan hastalar. Hastanede yatan hastalarda, stres hormonlarının salınımının artışı (kortizol, katekolamin, glukagon, büyüme hormonu gibi), artmış glukoneogenez ve glukojenoliz, tedavi amaçlı glukokortikoit ve vazopresör ajan kullanımı gibi nedenler hiperglisemi gelişiminden sorumludur. Her üç grupta da insülin tedavisi ile glukoz normalizasyonu sağlanması ile mortalite ve morbidite de belirgin azalma sağlandığı gösterilmiştir. Bu nedenle, diyabet tanısı varlığından bağımsız olarak, hastanede yatan bütün hastaların kan glukoz takipleri yapılmalıdır.