ÖzAmaç: Çalışmanın amacı femur üst uç kırığı olan yaşlı hastaların genel durumlarının büyük cerrahiye izin vermediği durumlarda kullanılan Modüler Aksiyel Fiksatör'ün biyomekanik özelliklerinin belirlenmesi ve çıkan sonuçlara göre yapılacak değişiklikler ile stabilizasyonunun artırılması ve standardizasyonunun sağlanmasıdır. Gereç ve Yöntemler: Bu amaçla birinci aşaması sonlu eleman analizi, ikinci aşaması laboratuvar çalışması olmak üzere iki aşamalı çalışma planlandı. Sonlu eleman analizinde, eksternal fiksatörlerde stabiliteyi etkileyen faktörler göz önüne alınarak Modüler Aksiyel Fiksatör'ün 14 değişik konfigürasyonu ve Orthofix üzerinde çalışıldı. Laboratuvar ortamında ise sanal ortamda elde edilen verilere göre Modüler Aksiyel Fiksatör'ün 4 farklı konfigürasyonu ve Orthofix üzerinde aksiyel yükleme yapılarak modellerin stabiliteleri, yük taşıma kapasiteleri, kırık hattına etkiyen yük miktarları ve rijiditeleri değerlendirildi. Bulgular: Elde edilen verilerin değerlendirilmesi; femur üst uç kırıklarında kullanılan eksternal fiksasyonun, biyomekanik açıdan alternatif bir tedavi şeklinden çok standart bir tedavi şekli olarak kullanılabileceğini ve mevcut sistemler üzerinde yapılacak modifikasyonlar ile anstabil kırıklarda da güvenilir bir yöntem olabileceğini ortaya koymaktadır. Sonuç: Normal kemikteki streslerle karşılaştırıldığında femur üst ucuna eksternal fiksatör uygulanması, fizyolojik yük dağılımını bozmaksızın femur boyunca oluşan stresleri, yükün önemli bir bölümünü distale aktararak azaltmaktadır. Yine fonksiyonel çivi boyunun kısaltılması, bar uzunluğunun azaltılması, her fragmanda daha fazla çivi bulundurulması ve distal çivilerin kırık hattına yakın yerleştirilmesi hem stresleri azaltmakta hem de stabiliteyi artırmaktadır. Anahtar Sözcükler: Eksternal fiksasyon, Kırık, Femur, Sonlu eleman analizi
AbstrActObjective: In the present study, Modular Axial Fixator, which haspromising clinical outcomes, was analysed by finite element analysis to clarify and standardize its biomechanical properties. Material and Methods: During the finite element analysis carried on, 14 different Modular Axial Fixators and Orthofix were first evaluated, considering the factors influencing external fixator stability. Secondly, in the laboratory study, axial loading tests were conducted on the 4 most stable Modular Axial Fixators and Orthofix. Load carrying capacities, stabilities, amount of load affecting the fracture line and rigidity of the systems were evaluated. results: Evaluation of the obtained data showed that external fixation can be a standard method of treatment in addition to being a biomechanical alternative method in proximal femoral fractures. Besides, it can become a reliable method in unstable fracture management by modifying the presently used systems. conclusion: Compared with the stresses in normal bones, application of external fixator to the proximal femur decreases the stresses through the femur by transferring the majority of the load to 1