“…Interpretasi yang paling banyak digunakan adalah bahawa keupayaan pelajar menjana masalah merupakan sumber pemikiran aras tinggi iaitu berfikir kreatif (Amalina, Amirudin, & Budiarto, 2018;Awi et al, 2018;Azlina, Amin, & Lukito, 2018;Dewi & Marsigit, 2018;Fauziah et al, 2019;Hendriana et al, 2019;Isnani, Waluya, & Rochmad, 2020;Nuha, Waluya, & Junaedi, 2018;Pelczer, Singer, & Voica, 2013;Puspitasari et al, 2019;Titikusumawati et al, 2019;Toheri, Widodo, & Arif, 2020;Ulfah, Prabawanto, & Jupri, 2017;Van Harpen & Sriraman, 2013). Interpretasi kedua tertinggi berkait dengan keupayaan menjana masalah ialah keupayaan berfikir secara menyeluruh dimulakan dengan membina masalah diteruskan dengan menyelesaikan masalah yang dibina (Amalina, Amirudin, & Budiarto, 2018;Candiasa, Santiyadnya, & Sunu, 2018;Dewi & Marsigit, 2018;Fauziah et al, 2019;Zahra & Md Nor Bakar, 2013;Gonzales, Gomez, & Alex, 2016;Hendriana et al, 2019;Nuraeni & Rosyid, 2019;Pelczer, Singer, & Voica, 2013;Siswono, Hartono, & Kohar, 2019;Titikusumawati et al, 2019). Interpretasi pada urutan ketiga ialah kemahiran mengemaskini masalah yang telah diselesaikan sebelumnya menjadi masalah baharu yang serupa (Cahyani, Putri, & Fitriani, 2020;Darhim, Sufyani, & Bambang, 2020;Effandi & Norulbiah, 2011;Guvercin, Cilavdaroghi, & Savas, 2014;Tony et al, 2014;Mahendra, Slamet, & Budiyono, 2017;Puspitasari et al, 2019;Suarsana, Lestari, Mertasari, 2019;…”