In search of a genocidal frame: Preliminary evidence from the Holocaust and the Rwandan genocide

Abstract

Research on genocide has provided a rich background of common structural, ideological and psychological antecedents that culminate in the attempted annihilation of a specific ethnic or religious group. Integrating the literature on framing, genocide, emotions and social psychology, this article first presents the concept of a master ‘genocidal frame’ and preliminary evidence from two modern-day genocides, Rwanda and Nazi Germany, where it located common themes in genocidal communication. Secondly, it suggests that the genocidal frame’s five themes together are used as an effort to persuade the countries’ ‘own’ people that annihilating ‘the others’ is necessary for the ‘greater good’. Finally, the author embeds this framing into three bodies of literature to preliminarily theorize how a genocidal frame, whether communicated interpersonally or institutionally, may interact with other conditions to help shape the psychological antecedents of genocide – negative emotions, cognitions and group psychology.

De/humanizacja w procesach dezintegracji i reintegracji: przykład „dzikich” wojen

“…O ile, co do znaczenia i roli mediów, zwłaszcza RTLM, toczą się dalej spory 67 , zaś sam dyskurs był znacznie szerszy, obejmując także kwestie społecznego niezadowolenia czy historycznych uraz między Tutsi i Hutu, o tyle nie ulega wątpliwości, że dehumanizujący język szykował grunt pod przyszłą przemoc 68 . Nienawistny język podziałów społecznych, krzywdy, wrogości tworzący odpowiedni "klimat" dla zbrodni buduje więc szczególne ramy (frames), które w przypadku Rwandy obejmowały pięć toposów: po pierwsze, na podstawie różnic biologicznych jasno definiowano "nas" i "innych"; po drugie, kreowano i reprodukowano negatywne obrazy grupy obcej; po trzecie, upatrywano w Tutsi źródeł różnych problemów Hutu; po czwarte, operowano licznymi metaforami animalizacyjnymi i demonizującymi; po piąte, uzasadniano przemoc i mordy głównie nawołując do "oczyszczenia" Rwandy, sprawiedliwości dla Hutu, zwycięstwa prawa większości do decydowania oraz rozwoju Hutu i samoobrony przed Tutsi 69 . W ten sposób dopełnia się społeczna dezintegracja, w której "nas" i "tamtych" nie tylko nic nie łączy, ale i wspólne istnienie staje się niemożliwe, pchając strony do najokrutniejszych czynów.…”

A Political Psychological Analysis on Ethnic Conflicts and Peace Studies

“…Sosyal toplumlarda kendi kendine olabileceği gibi medyanın da bu çerçeveleri tekrarlaması ve zaman zaman farklılıklara odaklanarak kışkırtıcı söylemleri, sosyal olarak oluşturulmuş değer ve tutum kalıplarını sanki her gruba bahşedilen verili ve sorgulanamaz/değiştirilemez argümanlar gibi ortaya çıkarmaktadır. Dolayısıyla zaman zaman kişiliksizleştirme de denilen süreç olarak grup üyeliği, kişisel özerkliği zayıflatabilir, klişeleştirmeyi artırabilir ve bireyleri kendi grubuna yönelik Vamık Volkan'ın körü körüne inanç olarak ifade ettiği, kör edici bir inanç ve tutum dizgesine mahkûm edebilir (Volkan, 2005;Armoudian, 2020).…”