Bu in vitro çalışmanın amacı; fiberle güçlendirmenin, nanofil kompozit materyalinin eğme direncine etkisinin araştırılmasıdır. Materyal ve Metod: Eğme direnci testi için ISO 4049 standartlarına uygun hazırlanan standart bir metal kalıp (2 ×2 ×25 mm) kullanılarak 60 örnek hazırlandı. Örnekler dört çalışma grubuna ayrıldı (n:15). Akışkan Kompozit (Filtek Flow)+Nanofil Kompozit (Filtek Supreme) (Grup I), Nanofil Kompozit (Kontrol) (Grup II), Akışkan Kompozit+Örgü Cam Fiber (Ever-Stick Net)+Nanofil Kompozit (Grup III), Örgü Cam Fiber+Nanofil Kompozit (Grup IV). Örnekler 24 saat 37 0 C de distile suda bekletildi. Daha sonra Universal Test cihazı ile üç nokta eğilme testine tabi tutuldu. Veriler istatistiksel olarak Kruskall Vallis ve Mann Whitney U testi kullanılarak analiz edildi. Her gruba ait üç örnek, taramalı elektron mikroskobunda (SEM) incelendi. Bulgular: Ortalama eğme direnci değerleri ve standart sapmaları Grup I, II, III ve IV de sırasıyla 93.6±4, 85.5±6, 107±9 ve 101±5 bulundu. Diğer gruplarla karşılaştırıldığında kontrol grubunun (Gr II) en düşük değere sahip olduğu belirlenirken en yüksek eğme direncinin akışkan kompozit ile beraber fiber uygulanan nanofil kompozit grubunda olduğu gözlendi (p<0.05). Kontrol grubu ile diğer gruplar arasında eğme direnci değerlerinin anlamlı bir farklılık gösterdiği belirlendi (p<0.05). Örnekler SEM ile incelendiğinde, fiber ile güçlendirilmiş gruplarda (GR III ve IV) meydana gelen kırılmanın gerilim bölgesine yerleştirilen fiberle sınırlı kaldığı saptandı. Sonuç: Bu in vitro çalışmanın sınırları içinde cam fiberle güçlendirmenin, nanofil kompozitin eğme direncini arttırdığı sonucuna varıldı. Örneklerde kırılmanın, gerilim bölgesinde fiberle sınırlı kaldığı; cam fiberin kırık stoperi olarak işlev yaptığı sonucuna varıldı.