Increased sister chromatid exchange frequency in chronic alcoholic users

Hedner, Karin; Wadstein, Jan; Mitelman, Felix

doi:10.1111/j.1601-5223.1984.tb00926.x

Cited by 11 publications

(2 citation statements)

References 7 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…39 Furthermore, ethanol also increases the number of chromosome breakage and sister chromatid exchange. 40 In this study, the largest number of individuals that drink alcohol belong to Tarahumaras (50%), followed by Coras (36.7%), Tepehuanos (30%) and Huicholes (23.3%).…”

Section: Dna Damages In Mexican Nativesmentioning

confidence: 99%

Micronuclei and nuclear anomalies in Mexico’s indigenous population

et al. 2017

View full text Add to dashboard Cite

Objective. To determine the number of micronuclei and nuclear anomalies in Mexico's indigenous population. Materials and methods. One hundred twenty indigenous individuals were evaluated, including thirty from the ethnicities Cora, Huichol, Tarahumara and Tepehuano. The number of micronuclei (MN) and any nuclear abnormality (NA) in oral mucosa cells, including cells with nuclear buds, binucleated cells, cells with karyolysis, karyorrhetic, condensed chromatin and pyknotic cells were determined for each participant. Results. Tepehuano and Tarahumaras showed the greatest damage to DNA. The Tepehuano group presented the highest number of MN and NA, this being a significant difference (p < 0.05) compared with the rest of the studied groups. This group also presented the highest herbicide exposure (46.7%). In relation to the smoking and drinking habits, these were more frequent in the Tarahumara group (33.3 and 50% respectively). Conclusion. The ethnic diversity, habits and customs may influence the DNA nuclear integrity in the Amerindian groups. https://doi.org/10.21149/8318Resumen Objetivo. Determinar el número de micronúcleos y anomalías nucleares en la población indígena de México. Material y métodos. Se evaluó a ciento veinte indígenas, incluyendo treinta individuos de las etnias cora, huichol, tarahumara y tepehuana. A cada participante se le determinó el número de micronúcleos (MN) y de alguna anomalía nuclear (AN) en células de mucosa bucal, incluyendo células con brotes nucleares, binucleadas, cariolisis, cariorrexis, cromatina condensada y picnóticas. Resultados. Los tepehuanos y tarahumaras mostraron el mayor daño al ADN. El grupo tepehuano presentó el mayor número de MN y AN, con una diferencia significativa (p < 0.05) en comparación con el resto de los grupos estudiados; este grupo presentó también la mayor exposición a herbicidas (46.7%). En relación con los hábitos de fumar y beber, se presentaron con mayor frecuencia en el grupo tarahumara (33.3 y 50%, respectivamente). Conclusión. La diversidad étnica, hábitos y costumbres pueden influir la integridad del ADN en los grupos amerindios.

show abstract

Section: Dna Damages In Mexican Nativesmentioning

confidence: 99%

Micronuclei and nuclear anomalies in Mexico’s indigenous population

et al. 2017

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Σύµφωνα µε τους Bender και συν., η µέση συχνότητα Σχετικά µε τους παράγοντες που µπορεί να επηρεάζουν την συχνότητα των SCEs, οι Alhadeff et al81 , Morgan et al82 και Bonassi et al83 διαπιστώνουν πως το φύλο δεν επηρεάζει τις τιµές, ενώ οι Bolognesi et al84 αναφέρουν αύξηση της συχνότητας των SCEs αυξανοµένης της ηλικίας, γι' αυτό προτείνουν να συµµετέχουν στις έρευνες άτοµα από παρόµοιες ηλικιακές οµάδες. Ο αλκοολισµός85 , το κάπνισµα86 και η χρόνια χρήση ινδικής κάνναβης 87 και ηρωίνης 88 αυξάνουν σηµαντικά την συχνότητα των SCEs Σύµφωνα µε τους Raposa 92 , Shafer 93 και Brogger 94 , η αύξηση της συχνότητας των SCEs αντιπροσωπεύει αυξηµένες µη επιδιορθώσιµες βλάβες του DNA. Ως προς την αιτιολογία της δηµιουργίας των SCEs, οι Sasaki 91 , Carrano και συν.…”

unclassified

Συγκριτική Κυτταρογενετική Μελέτη Ευρέως Χρησιμοποιούμενων Αντιψυχωτικών Σκευασμάτων Σε Λεμφοκύτταρα Ανθρώπου

Katsioulis¹,

Κατσιούλης²

View full text Add to dashboard Cite

Η αντιμετώπιση των αντιληπτικών διαταραχών, των ψυχώσεων και ειδικότερα της σχιζοφρένειας αποτελεί πρόκληση για την ιατρική επιστήμη. Η επιλογή της κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής με την βέλτιστη αποτελεσματικότητα και τις λιγότερες ανεπιθύμητες ενέργειες προϋποθέτει επισταμένη γνώση των παρενεργειών των αντιψυχωσικών φαρμάκων. Αν και για τα περισσότερα από τα αντιψυχωσικά έχει διευκρινιστεί ο μηχανισμός δράσης, η μεταβολική οδός, η φαρμακοκινητική και φαρμακοδυναμική τους και οι πιο συχνές παρενέργειες τους, η επίδρασή των περισσοτέρων από αυτά τα φάρμακα στο γενετικό υλικό παραμένει ακόμα υπό διερεύνηση.Έμπνευση για την παρούσα μελέτη αποτέλεσε η βιβλιογραφική διαπίστωση της χαμηλότερης επίπτωσης διαφόρων τύπων καρκίνου σε ψυχωσικούς ασθενείς. Μία από τις πιο δημοφιλείς υποθέσεις αιτιολόγησης αυτής της διαπίστωσης είναι η πιθανή κυτταροτοξική δράση των αντιψυχωσικών ουσιών, με συνέπεια οι ουσίες να παρουσιάζουν αντικαρκινική δράση έναντι κακοήθων κυττάρων. Με την παρούσα διατριβή πραγματοποιήθηκε η διερεύνηση της κυτταρογενετικής δράσης μερικών από τις πιο συχνά συνταγογραφούμενες αντιψυχωσικές ουσίες σε καλλιέργειες λεμφοκυττάρων περιφερικού αίματος υγιών αιμοδοτών (in vitro μελέτη). Ειδικότερα, μελετήθηκε η επίδραση οκτώ διαφορετικών ουσιών, μεταξύ των οποίων δύο αντιψυχωσικών πρώτης γενιάς (νευροληπτικών) και έξι αντιψυχωσικών δεύτερης γενιάς (άτυπων). Οι νευροληπτικές ουσίες που μελετήθηκαν είναι η λεβομεπρομαζίνη και η περφεναζίνη, οι οποίες ανήκουν στην ομάδα των φαινοθειαζινών. Τα άτυπα αντιψυχωσικά φάρμακα της μελέτης είναι η αμισουλπρίδη και η σουλπιρίδη, που ανήκουν στην ομάδα των βενζαμίδων, και η αριπιπραζόλη, η ζιπραζιδόνη, η κουετιαπίνη και η παλιπεριδόνη. Το πειραματικό υλικό της παρούσας μελέτης αποτέλεσαν καλλιέργειες λεμφοκυττάρων περιφερικού αίματος υγιών αιμοδοτών, οι οποίες αναπτύχθηκαν παρουσία διαφορετικών συγκεντρώσεων καθεμίας από τις υπό μελέτη ουσίες. Τα συγκριτικά αποτελέσματα κατέδειξαν πως το σύνολο των ουσιών σε συγκεντρώσεις εντός του θεραπευτικού εύρους τους προκάλεσαν δοσοεξαρτώμενη αύξηση της συχνότητας των χρωματιδιακών ανταλλαγών (sister chromatid exchanges, SCEs) των λεμφοκυττάρων, στατιστικά σημαντική για όλες τις ουσίες σε δόσεις ισοδύναμες με τις ανώτερες θεραπευτικές. Ο προσδιορισμός των SCEs θεωρείται ένας από τους πιο αξιόπιστους και ευαίσθητους δείκτες κυτταροτοξικότητας. Συνεπώς η παρατηρηθείσα αύξηση των SCEs υποδεικνύει την γονοτοξική δραστικότητα των ουσιών αυτών σε in vitro πειραματικό μοντέλο. Όλες οι αντιψυχωσικές ουσίες της μελέτης βρέθηκε ότι επηρεάζουν τον κύκλο ζωής των λεμφοκυττάρων, προκαλώντας δοσοεξαρτώμενη μεταβολή, αύξηση ή μείωση, των μέσων τιμών του δείκτη ρυθμού πολλαπλασιασμού (Proliferation Rate Index, PRI) και του μιτωτικού δείκτη (Mitotic Index, ΜΙ) των λεμφοκυττάρων, στατιστικά σημαντική στις ανώτερες ισοδύναμες δόσεις της μελέτης για κάθε φάρμακο. Τόσο ο PRI, όσο και ο ΜΙ θεωρούνται αξιόπιστοι δείκτες κυτταροστατικότητας.Όλα τα μελετώμενα φάρμακα παρουσίασαν κυτταροτοξικότητα κυρίως στις υψηλότερες από του στόματος χορηγούμενες δόσεις, ενώ η κυτταροστατικότητα περιορίζεται σε μερικά από αυτά (λεβομεπρομαζίνη, περφεναζίνη, αμισουλπρίδη και σουλπιρίδη). Η αύξηση των μέσων τιμών των SCEs και η μείωση των μέσων τιμών του PRI που προκάλεσαν η λεβομεπρομαζίνη, περφεναζίνη, αμισουλπρίδη και σουλπιρίδη παρουσίασαν ισχυρή αρνητική γραμμική συσχέτιση, η οποία αποτελεί ισχυρή ένδειξη αντικαρκινικής δράσης των ουσιών αυτών. Τα ευρήματα αυτά αφ’ ενός επιβεβαιώνουν τη μεγάλη ευαισθησία της μεθόδου προσδιορισμού των χρωματιδιακών ανταλλαγών και αφ’ ετέρου θα πρέπει να αποτελέσουν αφετηρία προβληματισμού για εφαρμογή κυτταρογενετικού ελέγχου σε όλα τα φάρμακα. Η παρούσα μελέτη θα μπορούσε πιθανότατα να συνδράμει στην επαναθεώρηση των φαρμακευτικών προσεγγίσεων της σχιζοφρένειας, υποδεικνύοντας ασφαλέστερες επιλογές ουσιών με λιγότερες ανεπιθύμητες ενέργειες. Επιπρόσθετα, τα ευρήματα της μελέτης θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα αρχικό πεδίο αναφοράς για την περαιτέρω διερεύνηση μηχανισμών και δράσεων, οι οποίοι ενδέχεται να αποδειχθούν πολύτιμοι για την επαναθεώρηση και τον εμπλουτισμό των τρεχουσών ή και την ανακάλυψη νέων αντικαρκινικών προσεγγίσεων και θεραπειών.

show abstract