“…Tego typu testy zostały wprowadzone po raz pierwszy przez Preston i Baratta (1948), a następnie były wykorzystywane przez yaariego (1965), Rosetta (1971) oraz Grifitha (1949, który wykonywał je w warunkach rzeczywistych dla amerykańskich wyścigów konnych, − test związków między kursami bukmacherskimi a prawdopodobieństwami wygranych -w tym przypadku wykrycie negatywnych relacji podważa założenia słabej formy efektywności rynku, − test na istotność parametrów modelu prognostycznego dla wyników meczów oraz dla prawdopodobieństw -w tym wypadku uzasadnia się możliwość wykorzystania modeli ilościowych we wspieraniu procesu inwestycyjnego [Goddard, 2013;Goddard, Asimakopoulos, 2004;Stekler, Sendor, Verlander, 2010], − test na normalność rozkładu stóp zwrotu oraz rozkładu niepewności gry -brak normalności rozkładu oznacza, że bukmacherzy intuicyjnie zniekształcają szanse wygranej faworyta, powodując zmniejszanie wygranej [levitt, 2004]. Półsilna forma efektywności rynku zakładów bukmacherskich oznacza, że oczekiwane stopy zwrotu na dowolny zakład lub typ zakładu, dotyczący dowolnego zdarzenia z identycznym prawdopodobieństwem wygranej, są identyczne [Williams, 1999]. Oznacza to, że nie ma możliwości wykrycia jakichkolwiek prawidłowości, które umożliwiłyby uzyskanie ponadnormatywnych korzyści.…”