Innflytjendafjölskyldur með fötluð börn: Reynsla foreldra

Abstract

Tilgangur rannsóknarinnar var að kanna hvernig innflytjendafjölskyldur sem eigafötluð börn takast á við daglegt líf hér á landi, samskipti þeirra við nærsamfélagið ogþjónustukerfin sem ætlað er að styðja fjölskyldur fatlaðra barna. Rannsóknarsniðiðvar eigindlegt og byggðist á viðtölum við foreldra og þátttökuathugunum á heimilumþeirra. Tólf innflytjendafjölskyldur tóku þátt í rannsókninni. Þær höfðu dvalið áÍslandi allt frá 18 mánuðum til 20 ára og áttu samtals 16 fötluð börn. Reynsla fólksinsvar margþætt og breytileg en staða margra fjölskyldna var erfið, þær stóðu einar oghöfðu lítið stuðningsnet. Þótt samanburðurinn við upprunalandið væri hugsanlegahagstæður gat reynst erfitt að takast á við og samþætta viðfangsefni daglegs lífs.Óvissa í húsnæðismálum, atvinnumálum og fjármálum mótaði líf margra. Tungumálakunnátta,tryggur fjárhagur, öruggt húsnæði og viðeigandi stuðningur réðmestu um það hvernig fjölskyldunum farnaðist í nýju landi. Mikilvægt er að hugaað samskiptum og upplýsingagjöf í þjónustu við innflytjendafjölskyldur með fötluðbörn og hafa menningarhæfni að leiðarljósi.

The Intersection of Childhood Disability and Migration in Family Lives

“…Throughout the years, all three women had gradually built and strengthened important cultural capital that included a good grasp of Icelandic, which turned out to be imperative in their dealings with services, especially because most of the information about support entitlements was only available in Icelandic (Egilson et al 2019). All three knew and understood the basic rules of the social and educational service fields (Bourdieu 1986), trusted and valued those systems and highlighted the important benefits of the supports they received as compared to what was available in their countries of origin.…”