Insecure attachment and personality pathology: Concurrent assessment and longitudinal modeling.

Abstract

Insecure attachment and personality pathology are parallel frameworks for representing interpersonal dysfunction. Although research to date has revealed strong bivariate associations between these constructs, the current state of the science is nonspecific and leaves piecemeal guidance for clinical and empirical efforts. The goal of the present study was to determine the magnitude of the associations between attachment and personality pathology across two conceptualizations of maladaptivity and across three waves of time, thereby satisfying repeated calls for empirical innovation in this area. A sample of newlywed heterosexual couples (N = 202 individuals) completed longitudinal assessments of personality pathology and romantic attachment insecurity. Results suggested that the covariation of attachment and personality pathology may be marred by measurement problems related to distress saturation in attachment and personality disorder instruments. Latent curve modeling further suggested that attachment insecurity and personality disorders fluctuate concurrently within persons. Future research should work toward validating unity models of attachment and personality pathology, correcting key measures, and documenting specific mechanisms of association between these constructs.

Temperament and attachment dimensions as predictors for impairments of personality functioning according to DSM-5

“…"Lęk" przywiązaniowy to obawa przed odrzuceniem, porzuceniem i byciem niekochanym, natomiast "Unikanie" przywiązaniowe to dyskomfort związany z bliskością, poszukiwanie niezależności, unikanie intymności i skrajne dystansowanie się od innych [11]. Badania empiryczne potwierdzają silny pozytywny związek między pozabezpiecznym przywiązaniem a patologią osobowości [12][13][14][15][16][17][18]. Okazało się, że nieprawidłowości w intrapsychicznym i interpersonalnym funkcjonowaniu łączyły się z pozabezpiecznymi wzorcami przywiązania, natomiast niskie nasilenie pozabezpiecznych form przywiązania było związane z najzdrowszym poziomem funkcjonowania osobowości [15].…”

“…Uzyskane wyniki potwierdzają i rozszerzają rozważania Ainsworth i Bowlby'ego [26] oraz są zgodne z dostępnymi dowodami na istnienie relacji między przywiązaniem dorosłych a patologią osobowości [12,15,16,18]. Są także spójne z teoretycznymi modelami przywiązania i zaburzeń osobowości, w których i przywiązanie, i zaburzenia osobowości definiowane są jako zaburzenia w funkcjonowaniu interpersonalnym [17].…”