Integrating Adaptation Strategies of Businesses with Community Resilience: A Case from Turkey

Abstract

In developing countries bounded by traditional approaches of disaster management, post-disaster policies may not lead to resilience at aggregate level. Turkey exemplifies the case with its experience in the 1999 Izmit earthquake. The policies applied following the 1999 trajectory to create a safer built environment incorporated resettlement and reconstruction efforts, yet businesses were largely unregulated by local and national governments during the recovery process which leads to development of their own adaptive strategies to survive after the disaster. This paper aims to analyse the adaptation strategies of private enterprises in the face of disasters. In this respect, a case study research was undertaken in Adapazari, Turkey to inquire their adaptive strategies after the disaster with respect to the independent variables of business size and occupancy status. This paper contributes to the field of disaster studies by showing businesses' adaptive capacities that enable them to survive following a disaster. The key findings of this study present that businesses adapt for survival after a natural disaster in accordance with their business size and occupancy status. Although small firms and lease-holder firms challenge with organizational and financial problems, they are able to develop locational strategies which increase their survival change and adaptability against their larger and owner occupied counterparts. ÖzGeleneksel afet yönetimi yaklaşımlarıyla sınırlanan gelişmekte olan ülkelerde afet sonrası politikalar toplum düzeyinde dirençlilik yaratamayabilir. 1999 Depremini deneyimlemiş olan Türkiye böyle bir durumu örneklemektedir. 1999 trajedisinin ardından güvenli bir yapılı çevre oluşturmak için uygulanan politikalar yeniden yerleştirme ve yeniden yapım çabalarını içermektedir, ancak iyileşme sürecinde işyerlerinin yerel ve merkezi yönetimlerce kapsamlı düzenlemelere dahil edilmemesi afetten sonra ayakta kalmak için kendi uyum stratejilerini geliştirmelerine neden olmuştur. Bu çalışma afete maruz kalan işyerlerinin uyum stratejilerini araştırmayı amaçlamıştır. İşyeri büyüklüğü ve mülkiyet sahipliliğini gösteren bağımsız değişkenlere göre işyerlerinin afet sonrası uyum stratejileri Adapazarı örneğinde bir saha araştırması ile ele alınmıştır. Bu çalışma işyerlerinin afet sonrasında kendilerini ayakta tutacak uyum kapasitelerini ortaya koyarak afet çalışmaları alanına katkı koymaktadır. Araştırmanın temel bulguları işyeri büyüklüğü ve mülkiyet sahipliliğine göre işyerlerinin bir doğal afetten sonra ayakta kalmaya uyumlandıklarını göstermektedir. Küçük ve kiracı olan firmalar her ne kadar organizasyonel ve finansal sorunlar yaşasalar da geliştirdikleri yer seçim stratejileri ile büyük ve mülk sahibi rakiplerine karşın hayatta kalma ve adapta olabilme şanslarını artırmaktadır.