Interfacial polycondensation. I. The formation of surface graft polymers on wool

Abstract

SynopsisBy means of interfacial polycondensation, ultrathin coatings of polynmides, polyurethanes, polyureas, polyesters, polyc:trbonates, and various copolymers can be formed on the surface of a substrate. If the substrate rontains reactive groups (such as --PU' H,, -OH, -NCO, -COCl, etc.), graft polymer is formed. The graft polymer is not) removed by extensive extraction with good solvents for the polymer. I n contrast, if wool is used as a substrate and is acetylated prior to the polymerization (to block the grafting sites), the thin coating of polymer is readily extracted. Digestion of the treated wool with enzymes that react with the wool, but not with the grafted coating, permits a characterization of the grafted polymer; amino acid analysis of the residue from the enzyme digestion provides evidence that the grafting sites on the wool are probably the free amino and hydroxyl groups located in the N-terminal amino acids or internal amino acids containing these groups in their side chain.

Graft Copolymerization onto Wool Fibers: Graft Copolymerization of Acrylic Acid onto Wool Fibers Initiated by Quinquivalent Vanadium

“…This involves functionality changes via etherification, esterification, urethanation, amidation, etc. 1 -5 ; by interfacial graft condensation of polyamides, 6 -s polyurethanes,9 polyureas, polyesters, polycarbonates10 via radical grafting of vinyl monomers involving high energy radiation. Photochemical and chemical method of initiation involving metal and non-metal ion initiators" -37 and through chemical treatments.38-51 However, during recent years, * To whom all correspondence should be made.…”

Εμβολιασμος Μαλλιου Με Μεθακρυλικους Εστερες

“…Αυτοί (198) κατεργάσθηκαν μάλλινο ύφασμα με τον α κόλουθο τρόπο : το βύθισαν πρώτα σε υδατικό διάλυμα διαμίνης ή διόλης και αμέσως μετά, όπως ήταν υγρό, το πέ ρασαν σε μη υδατικό διάλυμα διχλωριδίου οξέος, διχλωρομυρμηκικό ή διισοκυανικό άλας, οπότε σχηματίσθηκε το αντίστοιχο πολυμερές στο μαλλί.…”

“…Το πολυμερές που αποτίθεται στο μαλλί με τη μέθοδο αυτήν επηρεάζεται από τις παρακάτω μεταβλητές της αντί δρασης: 1) τη φύση του πολυμερούς, 2) το χρόνο που εκ τίθεται το μαλλί στα διαλύματα επεξεργασίας, 3) τον τύ πο τουοργανικού διαλύτη που χρησιμοποιείται, 4) τις συγ κεντρώσεις των διαλυμάτων που χρησιμοποιούνται για την ε πεξεργασία του μαλλιού και 5) την αναλογία με την οποία χρησιμοποιούνται τα αντιδραστήρια. Πάντως η έκταση της αντίδρασης καθορίζεται κυρίως από τη συγκέντρωση του αν τιδραστηρίου στο πρώτο διάλυμα (198,199), Τα χρησιμοποιούμενα στον πολυμερισμό διχλωρίδια οξέος και διχλωρομυρμηκικά διαθέτουν πολύ δραστικά αλογόνα γι' αυτό αποσυντίθενται εύκολα στο νερό. Αλλά η παρουσία προϊόντων υδρόλυσης επηρεάζει αρνητικά την αντίδραση πο λυμερισμού και ελαττώνει τη σταθερότητα του μαλλιού, γι' αυτό το μη υδατικό διάλυμα που χρησιμοποιείται στο δεύτε ρο λουτρό επεξεργασίας πρέπει να παραμείνει ξηρό, ώστε να περιορίσει όσο το δυνατό την υδρόλυση των αντιδραστηρίων 0 Walsey και οι συνεργάτες του (200) μελέτησαν συ στηματικά την υδρόλυση των διχλωριδίων των οξέων και των διχλωρομυρμηκικών και έβγαλαν διάφορα συμπεράσματα.…”

“…Με την τεχνική αυτή του έπιανε ιακού πολυμερισμού ε φαρμόσθηκαν και άλλα πολυμερή στο μαλλί, τα οποία και το καταστούσαν ανθεκτικό στο μπάσιμο (κετσέδιασμα). Τέτοια πολυμερή είναι πολυαμίδια από διαμίνες και διχλωρίδια ο ξέων (198,201,202,203,204,205), πολυουρίες από διαμίνη και διισοκυανικό (204,206), πολυκαρβονικά από διόλες και διχλωρομυρμηκικά (204), πολυουρεθάνες από διαμίνη και διχλωρομυρμηκικά (207) και μια' μεγάλη ποικιλία συμπολυμερών (208).…”