Interlanguage Pragmatics

Speech acts and interaction in L2 pragmatics: Insights from Chinese as the target language

“…The DCTs were designed across two sociopragmatic parameters: social distance and power (Brown & Levinson, 1987). These two parameters are often‐examined variables in interlanguage or L2 pragmatics (see Blum‐Kulka et al., 1989; Kasper & Blum‐Kulka, 1993). Second, the two studies asked a group of advanced learners of Chinese to complete the tasks, whose performance was compared against the native speakers’ data.…”

“…Second language (L2) pragmatics has evolved for approximately four decades. Roughly before this century, the field was more often referred to as interlanguage pragmatics (e.g., Kasper & Blum‐Kulka, 1993), focusing on the comparison of pragmatic performance between native speakers and non‐native speakers. Since this century, researchers have tended to use the term L2 pragmatics (e.g., Bardovi‐Harlig, 2013; Culpeper et al., 2018; Ren, 2015, 2022b; Taguchi & Roever, 2017) to highlight the legitimacy of L2 users’ pragmatic behavior.…”

Effects of deductive and explicit‐inductive instruction on tertiary‐level Chinese learners’ use of English subjunctive as a pragmatic mitigator

“…The past three decades have witnessed unfailing interest in interlanguage pragmatic (ILP) development or second language (L2) pragmatics (Kasper & Blum‐Kulka, 1993; Ren, 2018; Ren & Han, 2016; Roever, 2022; Rose & Kasper, 2001; Taguchi, 2015; Taguchi & Roever, 2017). So far, research in this field has established that L2 pragmatics can be effectively taught (Félix‐Brasdefer & Shively, 2021; Kapser & Rose, 2002; Roever, 2009; Taguchi, 2011).…”

การศึกษาวัจนกรรมการแสดงความเห็นแย้งของผู้เรียนภาษาไทยชาวจีนตามแนววัจนปฏิบัติศาสตร์อันตรภาษา: กรณีศึกษานักศึกษาชาวจีนจากมณฑลยูนนานและกวางสี

“…................................................................................................... 26 1.8 อั กษรย่ อที ่ ใช้ ในงานวิ จั ย ........................................................................................................ 27 บทที ่ 2 ทบทวนวรรณกรรม .. ............................................................................................................ 28 2.1 แนวคิ ดทฤษฎี ที ่ เกี ่ ยวข้ อง . (Paulston, 1988: 199) (Bachman & Palmer, 1996Canale & Swain, 1980) เนื ่ องจากการสื ่ อสารที ่ ถู กต้ องตามหลั กไวยากรณ์ แต่ ไม่ เหมาะสมกั บปริ บท สถานการณ์ อาจก่ อให้ เกิ ดปั ญหาในการปฏิ สั มพั นธ์ และอาจส่ งผลกระทบต่ อความสั มพั นธ์ ระหว่ าง คู ่ สนทนาในระยะยาวได้ ดั งนั ้ น เพื ่ อให้ ผู ้ เรี ยนสามารถสื ่ อสารภาษาเป้ าหมายได้ อย่ างมี ประสิ ทธิ ภาพ การพั ฒนาความรู ้ ทางไวยากรณ์ เพี ยงอย่ างเดี ยวจึ งไม่ เพี ยงพอ แต่ จำเป็ นต้ องพั ฒนาความสามารถ ทางวั จนปฏิ บั ติ ควบคู ่ ไปด้ วย (Martińez-Flor & Alcón-Soler, 2008: 3-4) ด้ วยเหตุ นี ้ วั จนปฏิ บั ติ ศาสตร์ จึ งเป็ นหั วข้ อที ่ ศาสตร์ การรั บภาษาที ่ สอง (SLA) ให้ ความสนใจศึ กษามากขึ ้ น วั จนปฏิ บั ติ ศาสตร์ อั นตรภาษา (Interlanguage Pragmatics -ILP) เป็ นสาขาหนึ ่ ง ของวั จนปฏิ บั ติ ศาสตร์ ที ่ ศึ กษาการรั บและใช้ ภาษาของผู ้ เรี ยนที ่ ไม่ ใช่ เจ้ าของภาษา (Kasper & Blum-Kulka, 1993: 3) ด้ วยเหตุ นี ้ อาจจั ดได้ ว่ าวั จนปฏิ บั ติ ศาสตร์ อั นตรภาษาเป็ นส่ วนหนึ ่ งของการศึ กษาการ รั บภาษาที ่ สอง (Second Language Acquisition -SLA) ด้ วย (Kasper & Blum-Kulka, 1993: 3) การศึ กษาตามแนวทางนี ้ สนใจศึ กษาอั นตรภาษา (Interlanguage) ซึ ่ งหมายถึ งภาวะหนึ ่ งที ่ ผู ้ เรี ยน ได้ รั บอิ ทธิ พลจากภาษาแม่ ที ่ เกิ ดจากการถ่ ายโอนทางวั จนปฏิ บั ติ ศาสตร์ (Kasper & Blum-Kulka, 1993: 10-11) เข้ ามาใช้ ในภาษาที ่ สอง (L2) ทำให้ ภาษาในระยะนี ้ มี ความผสมผสานลั กษณะของทั ้ ง ภาษาที ่ 1 (L1) ภาษาที ่ สอง (L2) และลั กษณะเฉพาะของอั นตรภาษาเอง (Gass & Selinker, 2008 (Martińez-Flor & Alcón-Soler, 2008: 8-9) ยกตั วอย่ างเช่ นงานวิ จั ยเรื ่ อง "Pragmatic transfer in Thai EFL refusals" (Wannaruk, 2008) ซึ ่ งพบว่ าการถ่ ายโอนจากภาษา แม่ เป็ นปั จจั ยหนึ ่ งที ่ มี ผลต่ อการเลื อกใช้ กลวิ ธี และเนื ้ อหาในการปฏิ เสธของผู ้ เรี ยนภาษาอั งกฤษชาวไทย เป็ นต้ น งานวิ จั ยอี กส่ วนหนึ ่ งยั งแสดงให้ เห็ นว่ าวั จนกรรมที ่ ผู ้ เรี ยนใช้ อาจไม่ เหมาะสมหรื อก่ อให้ เกิ ด ปั ญ หาในการปฏิ สั มพั นธ์ ได้ เช่ น งานวิ จั ยเรื ่ อง " The speech act of disagreement by Indonesian EFL learners: politeness strategies and appropriateness" (Rianita & Nurhayati, 2018) ซึ ่ งศึ กษากลวิ ธี การแสดงความเห็ นแย้ งของผู ้ เรี ยนภาษาอั งกฤษชาวอิ นโดนี เซี ยและ ประเมิ นความเหมาะสมของกลวิ ธี เหล่ านั ้ น ผลการศึ กษาพบว่ าเจ้ าของภาษาประเมิ นว่ าวั จนกรรมการ แสดงความเห็ นแย้ งส่ วนใหญ่ ของผู ้ เรี ยนไม่ เหมาะสมตามความคิ ดของเจ้ าของภาษา ซึ ่ งอาจเป็ นผลมา จากอิ ทธิ พลของภาษาแม่ โดยพบว่ าวั จนกรรมของผู ้ เรี ยนมั กจะสั ้ น ทำให้ เจ้ าของภาษารู ้ สึ กว่ าเป็ นการ แสดงความเห็ นแย้ งที ่ ตรงและหยาบคายเกิ นไป เป็ นต้ น วั จนกรรมการแสดงความเห็ นแย้ ง (Disagreement) เป็ นวั จนกรรมพื ้ นฐานที ่ เกิ ดขึ ้ นทั ่ วไ...…”