“…Coraz mocniej akcentuje siê przy tym podejoecie przestrzenne [Martín, Mulas-Granados, Sanz, 2005, s. 41-61;Maggioni, Uberti, 2007, s. 230-255;Narula, Santangelo, 2009, s. 393-403], które uwzglêdnia specyfikê ka¿dego regionu, wymagaj¹c¹ stosowania indywidualnie dopasowanych narzêdzi wsparcia [Benos, Karagiannis, Karkalakos, 2015;McCann, Ortega-Argilés, 2015, s. 1291-1302Rodríguez-Pose, 2015]. Zgodnie z aktualnym podejoeciem potencja³ badawczy i technologiczny regionu zale¿y od szeregu specyficznych czynników, takich jak kultura biznesu, kapita³ ludzki, edukacja i instytucje badawcze, us³ugi wspieraj¹ce innowacje, mechanizmy transferu technologii, infrastruktura regionalna, mobilnooeae badaczy, Ÿród³a finansowania czy pomys³owooeae podmiotów w regionie [Peiro-Palomino, 2016;European Union, 2017, s. 152], ale tak¿e od czynników geograficznych, co prowadzi do przestrzennej koncentracji potencja³u innowacyjnego oraz wzrostu dysproporcji miêdzyregionalnych w UE [Alexiadis, Korres, 2010;de Dominicis, Florax, de Groot, 2011;Furková, Chocholatá, 2017].…”