Οι ασθενείς με Χρόνια Καρδιακή Ανεπάρκεια χαρακτηρίζονται από μεταβολές της μικροκυκλοφορίας, που μερικώς αποδίδονται στην δυσλειτουργία του ενδοθηλίου. Η εφαρμογή προγραμμάτων άσκησης έχει βρεθεί πως ασκεί ευεργετικές επιδράσεις σε ασθενείς με ΧΚΑ. Σκοπός της μελέτης μας ήταν να διερευνηθεί η επίδραση ενός προγράμματος αποκατάστασης στην ικανότητα των ασθενών για άσκηση, όπως αυτή εκτιμάται με τις παραμέτρους της ΚαρδιοΑναπενυστικής Δοκιμασίας Κόπωσης (ΚΑΔΚ), αλλά και στη μικροκυκλοφορία, όπως αυτή εκτιμάται μη επεμβατικά με το NIRS.Ο πληθυσμός της μελέτης αποτελείτο από 29 ασθενείς με χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια (20 άνδρες / 9 γυναίκες). Οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν σε πρόγραμμα διαλειμματικής άσκησης (100% μέγιστου έργου για 30sec, εναλλάσσονταν με 30sec ηρεμία) με η χωρίς ασκήσεις ενδυνάμωσης, για 36 συνεδρίες, τρεις φορές την εβδομάδα. Οι ασθενείς αυτοί πραγματοποίησαν μέγιστη αυξανόμενου έργου καρδιοαναπνευστική δοκιμασία κοπώσεως σε κυκλοεργόμετρο προ και μετά το τέλος του προγράμματος αποκατάστασης. Οι μετρήσεις περιλάμβαναν την VO2peak, την πρόσληψη οξυγόνου στον αναερόβιο ουδό (AT), την VE/VCO2 slope, την VO2/t-slope καθώς και την HRR1. Μετά το τέλος του προγράμματος παρατηρήθηκε μία σημαντική αύξηση του VO2peak, του ΑΤ και του VO2/tslope (από 16±4,6 σε 18±5,8 με p=0,002, από 10,5±3,3 σε 11,8±3,5 με p=0,019 και από 0,43±0,22 σε 0,59±0,29 με p=0,015, αντίστοιχα). Όσον αφορά την εκτίμηση της μικροκυκλοφορίας, ο ρυθμός επαναιμάτωσης αυξήθηκε σε στατιστικά σημαντικό βαθμό (446±100 σε 541±130 %/min με p=0,001). Μεταξύ των δυο ομάδων που υποβλήθηκαν σε διαφορετικά είδη άσκησης δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά όσον αφορά τις παραμέτρους της μικροκυκλοφορίας ενώ παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στις σημαντικότερες παραμέτρους της μέγιστης ΚΑΔΚ. Συμπερασματικά, το πρόγραμμα αερόβιας άσκησης βελτίωσε την ικανότητα των ασθενών με ΧΚΑ για άσκηση και την μικροκυκλοφορία, όπως εκτιμήθηκε μη επεμβατικά με το NIRS.