İntraabdominal Apselerin Görüntüleme Eşliğinde Perkütan Drenajı

Abstract

apseyle ilgili retrospektif analiz yapılmıştır. Apselerin drenajı ultrason ve floroskopi kılavuzluğunda gerçekleştirilmiştir. 12 apsede (<5 cm) basit iğne (18 G, Chiba) aspirasyon metodu, geri kalan diğer 46 apsede ise Seldinger yöntemiyle perkütan kateter (6 F-14 F) drenajı uygulanmıştır. Bulgular: Perkütan kateterizasyonların yaklaşık %49'u (23/46) ilk haftada sonlandırılmıştır. Perkütan drenajda ilk girişimde elde edilen başarı oranı % 63,7 (37/58)' dir. Perkütan drenajı yapılan apselerde rekürrens oranı %19 (11/58) bulunmuş olup bunların tümü ikincil girişimlerle tedavi elde edilmiştir. Kümülatif başarı ve başarısızlık oranları sırasıyla %82,8 (48/58) ve %5,2 (3/58) olarak belirlenmiştir. 7 apsede (%12) temporizasyon ya da palyasyon sağlanmıştır. Temporizasyon-palyasyon sağlanan apseler ile ikincil girişimlerle tedavi edilen tüm apseler dahil edildiğinde başarı oranı %94,8 (55/58) ve başarısızlık oranı %5,2 (3/58) olarak belirlenmiştir. Mortalite oranı ise %3,4 (2/58) bulunmuştur. Tartışma ve Sonuç: Prosedürün minimal invaziv, kolay, güvenli ve efektif oluşu, cerrahiye göre düşük komplikasyon oranları, ayrıca genel anesteziye gerek duyulmaması nedenleriyle perkütan drenaj, intraabdominal apse tedavisinde ilk seçenektir. Tedavide yüksek başarı oranları elde etmek için, güvenli giriş rotası olan tüm intraabdominal apseler görüntüleme eşliğinde perkütan drene edilmelidir.

İntra-abdominal apselerde görüntüleme yöntemleri rehberliğinde kateterle perkütan drenaj

“…İlk kateterizasyonda tedavi başarımızın daha düşük olmasının nedenini sadece kateter yerleştirdiğimiz büyük boyutlu apseleri çalışmamıza almamız olduğunu düşünüyoruz; ancak tekrarlayan girişimler ile hastalarımızın %84,9'nun intra-abdominal apseleri iyileşmiştir. Bu oran da literatürde belirtilen %70-100 başarı ile uyumludur [7,8].…”

“…Biz çalışmamızda anatomik kadran sınıflamasını ve visseral organlara göre sınıflandırmayı tercih ettik. Apse lokalizasyonları daha çok önceden geçirilmiş cerrahi operasyon ile ilişkilidir [8]. Diyabetes mellitus ve malignite geçirilmiş cerrahiden sonra en sık rastlanan etiyolojik nedenlerdendir [1].…”