İntrameduller çivi uygulamasında erken yük vermenin kırık kaynamasına etkisi

Abstract

ÖzetAmaç: Tibia cisim kırıkları, ortopedi ve travmatoloji pratiğinde en sık görülen kırık tiplerinden biridir. Bu çalışmada tibia cisim kırıkları tedavisinde kilitli intramedüller çivi uygulanan hastaların klinik sonuçlarının ve fonksiyonel durumlarının değerlendirilmesi ve yük verme ile kaynama zamanının karşılaştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve yöntem: Çalışmaya 18-73 yaş arası, tibia cisim kırığı nedeni ile intramedüller fiksasyon uygulanmış olan 44 hasta dahil edildi. Çalışmamızda sonuçlar, Johner ve Wruhs kriterlerine göre ve Karlstum-Olerud kriterlerine göre kaydedildi. Radyolojik olarak iyileşme, radyografilerde hastanın desteksiz olarak yük verebileceği düzeyde kallus formasyonu ve/veya kırık hattının kaybolması olarak değerlendirildi. Klinik iyileşme ise hastanın ağrısız tam yük verebilmesi ve günlük aktivitelerine dönebilmesi olarak değerlendirildi. Bulgular: Hastaların yaş ortalaması 38.7±14.9 (17-73) yıl idi. 44 hastanın 16' sında (%36.4) tibia 1/3 orta cisim kırığı, 25' inde (%56.8) tibia 1/3 distal kırık, 3'ünde ise (%6.8) ise tibia 1/3 proksimal kırığı mevcuttu. Hastaların ortalama kaynama süresi 11.36±3.8 (6-20) hafta olarak gözlendi. Karlstrom-Olerud'un fiziksel fonksiyonel değerlendirme skalasına göre; 21 hasta (%47.7) mükemmel, 14 hasta (%31.8) iyi, 1 hasta (%2.3) tatmin edici, 8 hasta (%18.2) ise orta olarak kaydedildi ve hiç kötü sonuç yoktu. Johner-Wrush kriterlerine göre 32 hastada (%72.7) mükemmel, 12 hastada ise %27.3 iyi olarak değerlendirildi. Takip sürecinde bütün kırıkların kaynadığı gözlendi. Sonuç: Hastalar Johner-Wrush Kriterlerine göre mükemmel ve iyi skora sahiptiler. Karlstrom-Olerud'un fiziksel fonksiyonel değerlendirme skalasına göre ise hiçbir hasta kötü skora sahip değildi. Genç, erken ağırlık aktaran ve çivi korteks mesafesi 2mm'den az olan hastalarda kaynama süresi kısalmaktadır. Anahtar Kelimeler: Tibia cisim kırıkları, kilitli intramedüller çivileme, yük verme. Ök N, Kılıç BA, Demirkan AF, et al. İntrameduller çivi uygulamasında erken yük vermenin kırık kaynamasına etkisi. Pam Tıp Derg 2019;12:61-66. AbstractPurpose: Tibial diaphyseal fractures are one of the most common types of fractures in practise of the orthopedics and traumatology. In this study, clinical results of the patients with diaphyseal fractures of the tibia which have been treated with locking intramedullary nailing tecnique and the weight bearing time and union time has been evaluated. Materials and methods: Patients who applied to our hospital with tibial diaphyseal fractures were evaluated retrospectively. 43 patients were included in the study. Karlstrom-Olerud, Johner and Wruhs score were used to evaluate clinical results. Radiologic improvement was assessed as loss of callus formation and / or fracture line at the level that the patient could load without support on radiographs. Clinical improvement was assessed as the patient was able to give full pain relief and return to daily activities. Results: Mean duration of union was 11. 36±3.8 (6-20) weeks. According to Karlstrom-Olerud, 21 patients (47....