Kilka uwag o zastosowaniu modelu MLF. Forma rzeczownika w polsko-angielskim przełączaniu kodów 1. Wprowadzenie Ukazanie się książki U. Weinreicha "Languages in Contact" w 1953 r. stanowi cezurę dla badań nad kontaktem językowym, a w konsekwencji również początek studiów nad przełączaniem kodów (code-switching, CS) 1. Jak podają badacze tego zjawiska (Benson 2001, Nilep 2006), w 1947 r. G. Barker opisał je, jeszcze go jednak nie nazywając, w kon tekście cech komunikacji Meksykanów mieszkających w Arizonie. W 1954 r., zaledwie rok po wydaniu książki Weinreicha, powstał artykuł H. Vogta, w którym autor użył terminu code-switching. Od początku lat 70. XX w. językoznawcy zaczęli badać to zjawisko na szeroką skalę, przeprowadzając analizy z różnych perspektyw metodologicznych. Pierwotnie dominowały dwa główne nurty: socjolingwistyczny, badający ogólne przyczyny zmiany kodu językowego w komunikacji osób dwujęzycznych, i strukturalny, który, zwłaszcza w początkowym stadium, poszukiwał uniwersalnej gramatyki CS. Z czasem zaczęto wykorzystywać inne nurty: m.in. psycholingwistyczny, dyskursywny, kognitywny oraz analizę konwersacyjną. Część badaczy, m.in. J.P. Blom i J. Gumperz (1972), S. Poplack (1980), P. Muysken (2000) poruszała problem typologii przełączania kodów w zależności od przyjętych podejść. Wybrane metodologie wpływały również na sposoby definiowania przełączania kodów. Weinreich rozumiał to zjawisko dość szeroko jako wtrącenie elementu (np. wyrazu) z innego języka (lub stylu wypowiedzi) do języka wypowiedzi. Takie ujęcie wynikało z jego skupienia się na innych aspektach kontaktu językowego: interferencji i pożyczaniu (Schmitt 2015: 20). Jak zauważa E. Boztepe (2003: 4), wśród badaczy nie ma zgodności co do definicji przełączania kodów, a na przestrzeni lat proponowano także inne terminy, które miały zastąpić code-switching lub opisywać inne zjawiska za-1 W tym artykule określenia przełączanie kodów, code-switching oraz CS są stosowane wymiennie.