Investigation of Music Teacher Candidates' Attitudes Towards Information and Communication Technologies (ICT) and Distance Education

Abstract

Bu araştırmada müzik öğretmeni adaylarının BİT’e ve uzaktan eğitime yönelik tutumlarının incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada nicel araştırma modellerinden tarama (survey) modeli kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemini 2020-2021 eğitim-öğretim yılı güz yarıyılında Türkiye’nin yedi farklı bölgesinden 20 üniversitenin müzik öğretmenliği lisans programında öğrenim gören 228 öğretmen adayı oluşturmaktadır. Araştırmanın veri toplama araçları “BİT Tutum Ölçeği” ve “Uzaktan Eğitime Yönelik Tutum Ölçeği”dir. Verilerin analizinde parametrik testler kullanılmış olup; betimsel, ilişkisel ve karşılaştırmaya yönelik istatistiklerden faydalanılmıştır. Elde edilen bulgular doğrultusunda; katılımcıların uzaktan eğitime yönelik tutumlarının olumlu yönde ve orta düzeye yakın olduğu; BİT’e yönelik tutumlarının ise olumlu olduğu belirlenmiştir. Katılımcıların uzaktan eğitime yönelik tutumlarının yaş grubu ve bilgisayar sahibi olma durumuna göre anlamlı şekilde farklılaştığı; BİT’e yönelik tutumlarının ise cinsiyet, bilgisayara sahip olma ve lisans düzeyine göre anlamlı şekilde farklılaştığı tespit edilmiştir. Araştırmada, uzaktan eğitime yönelik tutum ve BİT’e yönelik tutum arasında pozitif yönlü çok düşük seviyede bir ilişki olduğu tespit edilirken; BİT’e yönelik tutum düzeyindeki artışın uzaktan eğitime yönelik tutum düzeyinde istatistiksel olarak anlamlı bir düzeyde artışa neden olduğu belirlenmiştir. Çalışma sonunda eğitim fakülteleri müzik öğretmenliği lisans programı müfredatına uzaktan eğitim pedagojisine ve BİT’e yönelik derslerin eklenmesi önerilmiştir.

Okul Öncesi Öğretmen Adaylarının Gözünden Uzaktan ve Yüz Yüze Eğitimde Eğitim ve Öğretim Süreci

“…Pandemi dönemi ve pandemi sonrası gerçekleştirilen uzaktan eğitim, çevrimiçi öğrenme ve çevrimiçi kurslarla ilgili çalışmaları öğretmen adayları bağlamında incelendiğinde öğretmen adaylarının uzaktan eğitime ilişkin görüşlerini (Atman vd., 2023;Berk & Akdeniz, 2023;Dereli-İman & Deli, 2022;Durna & Kösterelioğlu, 2023;Ergün & Veyis, 2023;Gedik, 2023;Gümüş, 2023;Güven & Uçar, 2021;İhtiyaroğlu ve Cemaloğlu, 2023;Karatepe vd., 2020;Özer ve Turan, 2021;Seyhan, 2021;Türküresin, 2020;Şahin & Altun, 2023;Uyumaz & Karadoğan, 2022;Yığ, 2023;Yolcu, 2020), uzaktan eğitime ilişkin tutumlarını (Acar & Eğilmez, 2023;Çay & Özçelik, 2023;Döner & Kesicioğlu, 2023;Gedik & Erol, 2022;Halitoğlu, 2021;Özmen, 2023;Yıldız & Topal, 2022), uzaktan eğitimde teknoloji kullanımlarını (Topraklıkoğlu vd., 2023) ve uzaktan eğitime yönelik algılarını (Aksoy vd., 2021;Öztür vd., 2021;Tanel & Arslan, 2022;Turgut & Yıldırım, 2022) inceleyen araştırmalar olduğu görülmektedir. Buna göre alan yazındaki çalışmaların genellikle pandemi döneminde gerçekleştirilen uzaktan eğitime yönelik olduğu; pandemi dönemindeki uzaktan eğitim ve pandemi sonrası dönemde gerçekleştirilen yüz yüze eğitim uygulamalarının karşılaştırıldığı çalışmaların (Aydın, 2022;Baloğlu & Fırat, 2022;Sari Kaya & Aydeniz, 2022) sayıca az olduğu görülmüştür.…”