“…Ancak, örgütsel araştırmacılar motivasyon konusunu yönetim uygulamalarının etkili bir şekilde gerçekleştirilebilmesinde faydalı teorilerin oluşturulabilmesi için temel yapı taşı olarak görmektedir (Steers vd., 2004:379). Oluşturulan motivasyon teorilerinin neredeyse tamamı; cinsiyet (Gökkaya ve Türker, 2018;Akkermans vd., 2016;Ertürk, 2016;Gagne vd., 2014;Ertan ve Kaya, 2012;Yun-Lin, 2012;Yang, 2011;Jehn vd., 2006;Dündar vd., 2007;Eskildsen vd., 2004;Woodard vd., 1998), eğitim düzeyi (Gökkaya ve Türker, 2018;Akkermans vd., 2016;Ertürk, 2016;Gagne vd., 2014;Ertan ve Kaya, 2012;Yun-Lin, 2012;Yang, 2011;Dündar vd., 2007;Jehn vd., 2006;Eskildsen vd., 2004;Woodard vd., 1998), çalışma deneyimi (Akkermans vd., 2016;Ertürk, 2016;Gagne vd., 2014;Ertan ve Kaya, 2012;Yun-Lin, 2012;Yang, 2011;Dündar vd., 2007;Eskildsen vd., 2004;Woodard vd., 1998), meslek ve medeni durum (Gökkaya ve Türker, 2018;Ertan ve Kaya, 2012;Yun-Lin, 2012;Yang, 2011;Dündar vd., 2007;Eskildsen vd., 2004) gibi kişisel faktörlerden bahsetmese de, iş motivasyonunun kişisel faktörlerden etkilendiğine inanılmaktadır (Yang, 2011:276). Kişisel faktörlerden etkilenen iş motivasyonunun örgütsel olarak da önemli etkileri bulunmaktadır.…”