Islah Amaçlı Yetiştirici Birlikleri ile Üyeleri Arasındaki İlişkilerin Analizi: Sivas İli Örneği

Abstract

Çiftçi örgütlenmesi, bireysel çiftçilerin değişen pazar koşullarına uyum sağlayabilmeleri için önemlidir. Küçük ve orta ölçekli çiftçiler varlıklarını sürdürebilmek için örgütlenmelidir. Kalkınmakta olan ülkelerde örgütlenme düzeyi istenilen seviyenin altındadır. Çalışma yetiştiricilerin sosyo-ekonomik durumlarını, problemlerini, birlikleri ile olan ilişkilerini araştırmaktadır ve Sivas ilinde örgütlü bulunan üç birliğini kapsamaktadır. Bunlar; Damızlık Sığır, Damızlık Koyun Keçi ve Arı yetiştiricileri birlikleridir. 94 sığır yetiştiricisi, 168 koyun ve keçi yetiştiricisi, 107 arı yetiştiricisi olmak üzere toplam 369 anket yapılmıştır. Verilerin analizinde Ki-kare, Kruskal-Wallis ve Mann-Whitney U testleri kullanılmıştır. Farklı birliklerin üyelerinin gelir, pazarlama, genel kurullara katılım, eğitim ve bilgi kaynakları ile üyelik aşamasında ikna edici faktörler açısından istatistiksel olarak farklılaştığı tespit edilmiştir. Anketi yanıtlayanların %27,5'i birliklerin görev ve sorumluluklarını bilmediklerini beyan etmişlerdir. Kamunun, birliklerin ve çiftçilerin daha etkin çiftçi örgütlenmesi için birlikte çalışmaları gerekmektedir. Birliklerin girdi temini, tarımsal yayım ve pazarlama konularında daha çok çalışmalıdır. Tüm aktiviteleri üyelerin uygun olduğu zamanlarda, günlük ve mevsimsel tarım takvimine göre düzenlemelidirler.