nauka pomocnicza historii, została na gruncie polskim zdefiniowana przez prof. L. Kajzera, jako dziedzina zajmująca się rozwiniętymi społeczeństwami egzystującymi w okresach dziejowych, począwszy od wczesnego średniowiecza do współczesności, a badacze zajmujący się tą dziedziną powinni wnikać w płaszczyznę historyczną nie zarzucając przy tym metodologii archeologicznej; zob.