Johna Miltona droga ku rewolucyjnej dyktaturze. Część 2

Abstract

poeta, znany przede wszystkim ze swego epickiego poematu Raj utracony był również wielkim politycznym polemistą w czasach religijnych napięć i politycznych wstrząsów. Użył swego pióra dla obrony republikańskich zasad reprezentowanych przez Republikę Angielską. Milton bronił prawa ludu do rozliczania swych władców i w ten sposób pośrednio usankcjonował królobójstwo. Zgodnie z opinią Skinnera Milton prezentuje czysto neoromański pogląd na wolność jednostki i wolność państw. Dowodził, że jeśli ludzie nie są w stanie sobą rządzić, żyć będą jak niewolnicy podporządkowani woli innych. Monarchia, zatem, była dla Miltona ustrojem zniewolenia. W artykule niniejszym autor argumentuje, że Milton nie był zwolennikiem ustroju mieszanego tak jak inni republikanie, tacy jak Harrington, Sidney czy Nedham, lecz cenił i akceptował rewolucyjną wojskową dyktaturę dla obrony rewolucji.Słowa kluczowe: Milton; angielska wojna domowa; republikanizm; dyktatura W poprzedniej części tekstu przedstawiona została Miltonowska koncepcja stanu natury i umowy społecznej jako aktu politycznego powiernictwa. Ich analiza pozwoliła na wyprowadzenie z nich zasady suwerenności ludu oraz uzasadnienie tyranobójstwa. W części niniejszej przedmiotem namysłu będą koncepcje ustrojowe Miltona, szczególnie zaś jego stosunek do monarchii oraz koncepcja cnoty obywatelskiej. Wnioski zestawione zostaną z problemem politycznej partycypacji i kwestią afirmacji przez autora Raju utraconego władzy wybitnej jednostki.