Kemalist Köycülük Politikaları Doğrultusunda Köy Enstitüleri

Abstract

Ulus devlet inşasında Kemalist kurucu kadronun seçkinleri, yapılan reformların kırsal kesime yeterince ulaşamadığının farkına varmıştır. Bunun yanında kırsal kesimin ekonomik, tarımsal ve kültürel yönden geliştirilmesinin gerekliliği, yöneticiler tarafından büyük bir mesele olarak görülmüştür. Bu dönemde ülke nüfusunun büyük bölümü kırsal kesimde yaşamaktadır. Kırsal kesimde yaşayan halk da ekonomik yönden yoksuldur. Bu sebepler dolayısıyla Kemalist yönetim için kırsal kesimin eğitilmesi meselesi 1930’lu yıllarda hız kazanmasına rağmen bu durum büyük oranda 1940’lı yıllarda açılan Köy Enstitüleri sayesinde mümkün olmuştur. Enstitüler kırsal kesime hem Kemalist modernleşmeyi ulaştırma amacı gütmüş hem de kırsal kesimi ekonomik, tarımsal ve kültürel yönden geliştirmeyi amaçlamıştır. Enstitüler sayesinde gelişen köy ve kırsal kesimin, aynı zamanda ülkenin ekonomik durumuna da katkı sağlaması planlanmıştır. Kemalist yönetim Köy Enstitüleri ile istediği sonucu 1940’lı yıllar boyunca elde etmeye başlamış ve bu konuda da büyük oranda başarılı olmuştur. Fakat II. Dünya Savaşı sonrası Türkiye’de çok partili hayata geçilmesi ile oluşan siyasal çekişmeler gibi etkenler dolayısıyla Köy Enstitüleri, 1950’li yılların başlarında yeterince sahip çıkılmayarak kapatılmıştır. Kapatılmalarının ardından Köy Enstitüleri bugün bile gündemden düşmeyen bir mesele olmuştur. Bu makale, Kemalist elitlerin yapılan devrimlerin özünü halka ulaştırma ve kırsal kesimi geliştirme konusunda köycülük çalışmalarına, ayrıca bu konuda Köy Enstitülerinin rolüne odaklanmaktadır. Bunun yanında makalede Köy Enstitülerine yapılan eleştiriler, bu eleştirilere verilen cevaplar ve Enstitülerin kapatılma sürecine ilişkin Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin gündemini meşgul eden konular ayrıntılı bir şekilde ele alınmıştır. Makalede, Köy Enstitülerinin kuruluşu ve kurulduktan sonraki işlevi ile nasıl kapatıldıklarına dair bilgiler mevcuttur.