Bu çalışmada; Türkiye’nin Orta Anadolu ve Batı Geçit Bölgelerinde bulunan Ankara, Kayseri, Yozgat, Çankırı, Kırıkkale, Eskişehir ve Afyonkarahisar illerinde buğday üretimi yapan tarım işletmelerinin; çiftçiliği sürdürme, buğday üretimine devam etme ve kırsaldan göç etme düşünceleri incelenmiştir. Buğday Türkiye’nin sosyal, kültürel, ekonomik ve sanayi yapısına doğrudan etki eden bir bitki olmasının yanında buğday ve buğdayın işlenmesiyle yapılan ekmek, makarna, bisküvi ve bulgur, ülke insanlarının en vazgeçilmez besinleri arasında yer almaktadır. Tarımsal mekanizasyonun gelişmesi ile birlikte buğday üretiminde insan işgücüne olan ihtiyaç günden güne daha da azalmaktadır. Bu nedenle; toprak hazırlığı, ekim, gübreleme, ilaçlama ve hasat süreçlerinde makinalaşmanın sağladığı kolaylıklar ile üreticilerin buğday üretimini sürdürürken, tarlasının bulunduğu fiziksel alanda ikamet etmesinin bağlayıcılığı da azalmaktadır. Bağlayıcılığın azalması ve ekonomik ve sosyal faktörlerin de etkisi ile üreticilerin köyden kente göç etme isteği güçlenmektedir. Bu çalışma; Ankara, Kayseri, Yozgat, Çankırı, Kırıkkale, Eskişehir ve Afyonkarahisar illerinde 2022 yılında hasat sonrası 564 buğday üreticisi ile anket yoluyla alınan veriler ile gerçekleştirilmiştir. Araştırma sonucunda; üreticilerin %70,9’unun bu yıldan sonra da kesinlikle çiftçiliğe devam edeceği ve %69,5’inin ise kesinlikle buğday üretimini sürdüreceği belirlenirken, kırsaldan göç etme düşüncesi olan üreticilerin oranı ise %2,3 olarak bulunmuştur. Araştırma yapılan illerde buğday üreticilerinin arasında göç etme fikrinde olanların; halen köyde hayvancılık faaliyetinin bulunmadığı ve genellikle göç edecekleri ilçe ve illerden buğday üretimini sürdürme niyetinde oldukları belirlenmiştir. Bu verilerle birlikte; Orta Anadolu ve Batı Geçit Bölgelerinde buğday üreticilerinin yakın ilçe ve illere yapacakları göçün, bu bölgedeki buğday üretimini önemli bir boyutta etkilemeyeceği sonucuna varılmıştır.