Klinische Und Epidemiologische Aspekte Des Schilddrlisenkarzinoms. Ergebnisse Einer Klinikinternen Erhebung (1966-1992)

Abstract

ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΗΤΑΝ 243 ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ ΑΔΕΝΑ ΠΟΥ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ 1966 ΜΕΧΡΙ ΤΟ 1992 ΑΠΟ ΤΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΤΟΥKLINIKUM MANNHEIM. ΕΛΗΦΘΗΣΑΝ ΥΠΟΨΙΝ ΟΙ ΦΑΚΕΛΟΙ ΝΟΣΗΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ Η ΚΛΙΝΙΚΗ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΝΟΣΟΥ. ΑΝΑΛΥΘΗΚΑΝ ΚΛΙΝΙΚΑ, ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΩΝ ΔΟΚΙΜΑΣΙΩΝ ΚΑΘΟΡΙΣΤΗΚΑΝ Η ΘΝΗΣΙΜΟΤΗΤΑ, ΤΟ ΠΡΟΣΔΟΚΙΜΟ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ Η ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΠΕΝΤΑΕΤΟΥΣ, ΔΕΚΑΕΤΟΥΣ ΚΑΙ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΕΤΟΥΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ ΙΣΤΟΛΟΓΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΘΕΩΡΗΣΟΥΜΕ ΩΣ ΘΕΤΙΚΟΥΣ ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΟΥΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΤΟ ΘΗΛΥΚΟ ΓΕΝΟΣ, ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΤΩ ΤΩΝ ΣΑΡΑΝΤΑ ΕΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΔΙΑΓΝΩΣΗ, ΙΣΤΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΟ ΘΗΛΟΕΙΔΗ Η ΘΥΛΑΚΩΔΗ ΤΥΠΟΥ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑΤΟΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΜΕ ΡΑΔΙΟΙΩΔΙΟ. ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΑΝΔΡΕΣ, ΑΤΟΜΑ ΑΝΩ ΤΩΝ ΣΑΡΑΝΤΑ ΕΤΩΝ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΜΕ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΑΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΤΟ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΤΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ.