Knowledge and Attitudes of Mothers with 0-24 Months Old Babies on Breast Milk and Breastfeeding in the Central Districts of Şanlıurfa

Abstract

Amaç: Şanlıurfa ili merkez ilçelerinde 0-24 aylık bebeği olan annelerin, anne sütü ve emzirme konusunda bilgi ve tutumları irdelenerek, bebeklerin anne sütüyle emzirilerek beslenme durumlarını etkileyen faktörlerin ortaya konulması amaçlanmıştır. Materyal ve Metot: Bu çalışma prospektif kesitsel tipte bir anket çalışması olup, Kasım 2019 -Nisan 2020 tarihleri arasında Şanlıurfa ili merkez ilçelerinde hizmet veren aile sağlığı merkezlerinde yürütülmüştür. 0-24 aylık bebeği olan 18-49 yaş arası 383 kadın çalışmaya dahil edilmiştir. Araştırmacılar tarafından literatürün geniş çaplı taranmasının ardından katılımcıların sosyodemografik özelliklerini ve anne sütü ve emzirme konusunda bilgi ve tutumlarını değerlendirmeyi amaçlayan toplam 40 sorudan oluşan anket formu hazırlanmıştır. Veriler yüz yüze anket yöntemi ile katılımcılarla görüşülerek toplanmıştır. Verilerin analizi SPSS 21istatistik paket programı ile yapılmış, kategorik değişkenler ile anne sütü ve emzirme konusundaki bilgi ve tutumlar arasındaki ilişki ki-kare testi ile analiz edilmiştir. P<0.05 olması istatistiksel olarak anlamlı kabul edilmiştir. Bulgular: Çalışma 383 katılımcı ile yürütülmüştür. Çoğunlugunun (%33,7) yaşları 25 ve altında olup yine çoğunluğunun (%24,3) eğitim durumu üniversite seviyesi ve üzerinde idi. Annelerin bebeklerini ilk bir saat içerisinde emzirme oranı %50,9, ilk besin olarak anne sütü ile besleme oranı %82’dir. Katılımcıların %75,2’si bebeğine kolostrum vermiş, %18’i bebeklerini 4-6 ay, %27’si 12-24 ay süreyle emzirmişlerdir. Anne sütü ve emzirme ile ilgili bilgi aldıkları kaynak %43,9 oranıyla en çok aile hekimleridir. Sonuç: Bu çalışmada katılımcıların yarısı bebeklerini doğumdan sonra ilk bir saat içinde emzirmemiş, 1/3'ü ise bebeklerine kolostrum vermemiştir. Ortalama emzirme süresi oranları Türkiye ortalamasının altındadır. Annelerin emzirmeyi etkili bir şekilde başlatabilmeleri ve sürdürebilmeleri için başta eğitim ve destek hizmetleri olmak üzere iyileştirici stratejilerin geliştirilmesine ihtiyaç vardır.