Koncepcje Marii Wojtak w polskich badaniach komunikacji medialnej – praktyka aplikacyjna

Abstract

Celem artykułu było ustalenie, jak środowisko badaczy komunikacji medialnej korzysta z metodologii wypracowanej przez Marię Wojtak, a w konsekwencji – określenie wagi tej koncepcji dla współczesnej mediolingwistyki i szerzej – dla medioznawstwa. Metoda badań: Realizując ten cel, autorki artykułu przeprowadziły badanie z udziałem 69 naukowców, przyjmujących w oglądzie mediów perspektywę genologiczną lub dyskursologiczną. Badanie było trzyetapowe, wykorzystano pracę na źródłach naukowych, bazach wiedzy, formularz Google’a oraz wywiady pogłębione (określone jako punktowe). Wyniki: Analiza bazy źródłowej pozwoliła – po pierwsze – na uogólnienia dotyczące zasięgu i natężenia wykorzystywania koncepcji Wojtak, wyrażające się m.in. powszechnością i uniwersalnością zastosowań oraz przekonaniami o powszechności i uniwersalności tych zastosowań, a także deklaracjami dotyczącymi inspiracyjności pomysłów Wojtak jako punktu wyjścia autorskich poszukiwań badawczych. Po drugie, analiza ta wykazała, że badacze komunikacji medialnej widzą te koncepcje jako narzędzia opisu nie tylko tekstów medialnych, lecz także mediów. Po trzecie, zwróciła uwagę na interdyscyplinarną i scalającą środowisko mediolingwistyczne moc koncepcji Wojtak. Oryginalność/wartość poznawcza: Największą wartością była próba opisania środowiska badaczy wykorzystujących koncepcje Marii Wojtak, ich przekonań i miejsc naukowych inspiracji.