Kontrola nabywania akcji w spółkach z siedzibą w Unii Europejskiej przez podmioty z Federacji Rosyjskiej a sankcje gospodarcze

Abstract

Przedmiotem analizy jest problematyka spójności sektorowej w mechanizmach protekcjonistycznych. W ostatnim czasie wobec zagrożeń wojennych kwestia kontroli przepływów kapitału i wrogości kapitałowego zaangażowania się podmiotów z określonych państw staje się szczególnie istotna. Celem artykułu jest zbadanie spójności mechanizmów kontroli na poziomie sektorowym (sektory gospodarki) – a więc relacji pomiędzy systemem kontroli inwestycji a systemem sankcji gospodarczych. Teza głosi, iż w polskim porządku prawnym nie istnieje spójność sektorowa w kontekście mechanizmów kontroli i systemu sankcji na podmioty z Federacji Rosyjskiej. Wybrany mechanizm kontroli dotyczy obrotu akcjami spółek i pochodzi z ustawy o kontroli niektórych inwestycji. Podobny akt prawny obowiązuje na poziomie UE. Płaszczyzna prawa UE staje się punktem odniesienia dla krajowych kryteriów pojęciowych, jako że system sankcji obowiązuje właśnie w wymiarze unijnym. Koniecznym punktem komparatywnym jest także wycinek prawa rosyjskiego, jako prawa z państwa sankcjonowanego. Analiza prowadzi do głównej konkluzji, że w prawie polskim nie istnieje spójny system sektorowego wyodrębniania branż istotnych dla funkcjonowania państwa, który byłby wewnętrznie spójny (w prawie krajowym), a także koherentny z prawem unijnym, a ponadto, który uwzględniałby kryteria sektorowe w państwie sankcjonowanym, jako że dopiero dostosowanie sektorowe umożliwia efektywną restrykcyjność sankcji. Pojęciem „pomostowym” wydaje się pojęcie „krytyczności”.