Kriminalitet U Vezi Sa Kulturnim Dobrima U Srbiji

Abstract

Umetnička dela i antikviteti otkrivaju kulturni identitet naroda, oni imaju svojeznačenje u određenom socijalnom, ekonomskom i istorijskom okruženju i vredno svojstvosvedoka čitavih epoha, zbog čega je njihova zaštita u javnom interesu. U Srbiji su krađamai neovlašćenim izvođenjem arheoloških radova najviše ugroženi lokaliteti iz rimskogperioda, kao i sakralni objekti, posebno crkve i manastiri, u kojima se kradu liturgijskipredmeti (ikone, stare bogoslužbene knjige, putiri, krstovi, relikvijari sa moštima svetitelja).Na osnovu podataka Ministarstva unutrašnjih poslova Republike Srbije u periodu2006–2014. godine izvršeno je 1.472 krivičnih dela u vezi sa kulturnim dobrima. Ciljrada je da oslika stanje kriminaliteta u vezi sa kulturnim dobrima u Srbiji, sagledavanjemnekih njegovih formi i karakterističnih primera.

Combating trafficking of cultural heritage

“…Ove predmete niko ne traži, zbog čega je olakšana njegova prodaja na otvorenom umetničkom tržištu po punoj ceni. 32 Bitno pitanje suštinski predstavlja smernicu za postupanje u predmetima u vezi sa kulturnim dobrima, što znači da se po njihovom pronalasku prethodno mora utvrditi da li je reč o originalnom kulturnom dobru, jer se često prave kopije, a nakon toga treba preduzimati radnje za njihovu identifikaciju i ustanovljavanje tačnog porekla. U okviru Svetske carinske organizacije napravljena je posebna platforma, 33 koja omogućava carinskim službenicima da na osnovu fotografije kulturnog dobra dobiju preliminaran operativni podatak o tome da li bi nešto moglo da predstavlja kulturno dobro i iz kog dela sveta bi moglo da potiče.…”