L’Anthropocène est un Androcène : trois perspectives écoféministes

Abstract

Cet article se propose de reprendre les débats sur l’Anthropocène à partir de trois écritures écoféministes de l’histoire : une histoire du néolithique chez Mies ; une histoire du capitalisme chez Merchant et Federici ; une histoire religieuse et philosophique chez Ruether et Plumwood. Le concept d’Anthropocène se trouve critiqué sur deux points. D’une part, en raison du caractère indifférencié du sujet de l’Anthropocène ; d’autre part, du fait d’une confusion entre les causes et les conséquences de la crise écologique. L’idée est qu’une perspective écoféministe permet de penser l’Anthropocène comme un Androcène, c’est-à-dire de lier la crise écologique actuelle à l’organisation patriarcale de nos sociétés.

Jaka sprawiedliwość w epoce antropocenu? Wstępne rozstrzygnięcia i wybrane trudności

“…Jedną z takich możliwości jest zwrócenie uwagi na różnice między płciami, jeśli chodzi o emisje gazów cieplarnianych. Pod wpływem takiego sposobu myślenia ukute zostało pojęcie androcenu, jako ekofeministyczna alternatywa wobec antropocenu (Vuillerod, 2021). Z kolei badacze podkreślający fakt, że do destrukcji planety historycznie najbardziej przyczynili się ci, których ojczystym językiem był język angielski, proponują etykietkę anglocenu (Fressoz, 2015: 70-71).…”