Leczenie interwencyjne bólu u chorych na nowotwory. Zabiegi wykonywane ambulatoryjnie

Abstract

Pacjenci z chorobą nowotworową powinni mieć możliwość uzyskania leczenia bólu metodami interwencyjnymi, niezależnie od miejsca zamieszkania. Ważne jest, aby lekarze podejmujący się leczenia zabiegowego dysponowali wystarczającą wiedzą odnośnie tego, kiedy stosowane techniki mogą być realną alternatywą leczenia, a kiedy niepotrzebnym narażeniem pacjenta na dyskomfort i stres, bez istotnych korzyści terapeutycznych. W niniejszej pracy omówione zostały wybrane metody interwencyjne, najczęściej stosowane w leczeniu bólu nowotworowego i możliwe do wykonania w sali zabiegowej przychodni. Do najczęściej wykonywanych w poradni leczenia bólu Narodowego Instytutu Onkologii w Warszawie należą: blokady centralne, blokady międzyżebrowe, blokada nadłopatkowa, blokada stawu krzyżowo-biodrowego, ostrzykiwanie punktów spustowych. W pracy nie zostały omówione blokady regionalne stosowane w anestezjologii oraz znieczulenia pojedynczych nerwów obwodowych, ponieważ ta tematyka wykracza poza ramy niniejszej publikacji. Część metod została włączona do codziennej praktyki leczenia bólu, inne stosowane są rzadko lub dopiero wdrażane, w związku z czym literatura dotycząca omawianego zagadnienia nie jest obszerna.

Multidimensional assessment of pain in patients with breast cancer and cancers of the female and male genital organs

“…Wielowymiarowa ocena bólu ułatwia postawienie trafnej diagnozy i wdrożenie leczenia farmakologicznego podstawowego oraz adjuwantowego dostosowanego indywidualnie do chorego. Często diagnostyka bólu umożliwia zdiagnozowanie wszystkich komponentów bólu nie tylko sensorycznych, neuropatycznych, ale także afektywnych wymagających terapii psychologicznej i psychiatrycznej [3].…”

“…Wyniki te potwierdzają, że w leczeniu bólu konieczna jest współpraca interdyscyplinarna wielu specjalistów opiekujących się pacjentem, co zwiększa szansę na kontrolę bólu. Czasami oprócz leczenia farmakologicznego bólu konieczne jest włączenie wsparcia psychologicznego oraz psychiatrycznego, gdy z bólem współwystępuje lęk, depresja i inne zaburzenia psychosomatyczne [1,3,14].…”

“…Komponent emocjonalny bólu ma wysoce subiektywny charakter, dlatego obserwuje się różny stopień wrażliwości na doznania bólowe u poszczególnych chorych. Klinicznie uważa się, że ból występuje zawsze, gdy jest zgłaszany przez pacjenta i jest silny w ocenie chorego [1][2][3][4][5][6].…”