Lilliputian in Fluid Times: New Zealand Foreign Policy After the Cold War

Abstract

This essay explores New Zealandʼs foreign policy after the Cold War. As a small, trade-dependent, physically vulnerable, and geographically isolated parliamentary regime, it offers an exemplar case study of how small democracies cope with the shifts that have occurred in the international political, economic, and security environment in the last 20 years. Under conditions of substantial international change, peripheral democracies often act as harbingers of larger trends, because they are embedded as subordinate players in a complex hierarchy of system interdependencies. 1 This makes for a specific problem out of a general fact: failure to anticipate or respond adroitly to international shifts potentially bears serious costs for all states, especially small ones. That is particularly so given the balance between internal and external political considerations specific to democracies. Since the post-Cold War international environment has, by all accounts, been one of major and frequent change, it stands to reason that small democracies have been significantly impacted by those changes.New Zealandʼs post-Cold War foreign policy both confirms and contradicts major tenets of the small-state literature. The country has proven successful at adapting to the international system that emerged after 1990, because it undertook policy changes in the 1980s that set it up nicely for the global transitions that followed the end of the Cold War. That was followed by elite consensus on the major contours of a principled but pragmatic foreign policy that mixed

Untitled

“…Históricamente, los tres han reaccionado a las presiones occidentales y se han mostrado receptivos a sus llamadas a la acción. Debido a sus colaboraciones estratégicas en materia de seguridad con Estados Unidos y los valores compartidos con Occidente, Tokio, Seúl y Wellington normalmente han adoptado una estrategia de asociación con apoyo al más poderoso (bandwagoning) y de seguir su ejemplo en asuntos de política exterior (Buchanan, 2010;Martin, 1992a;Snyder, 2018). Sin embargo, cuando se ha tratado de las sanciones rusas, estos países han sido reacios a seguir el ejemplo de Estados Unidos y la UE.…”

Mały mocarz: Nowa Zelandia jako przykład roli międzynarodowej osiągniętej dobrą reputacją

“…Jedyne odstępstwo w deklarowanych celach można zauważyć w kontekście polityki antynuklearnej. Zapoczątkowana w 1984 roku bezkompromisowa postawa wobec zarówno pokojowego, jak i militarnego wykorzystania energii jądrowej (Buchanan, 2010), wskutek niedawnego ożywienia kontaktów z USA, od roku 2012 została zdecydowanie złagodzona (O'Brien, 2013).…”

“…Nowozelandzcy żołnierze brali udział w wielu operacjach pokojowych ONZ (m.in. w Afganistanie, w Południowym Sudanie, w Timorze Wschodnim oraz na Wyspach Salomona) (Butcher, 2012), nie wsparli jednak "koalicji chętnych", jaka w 2003 roku uderzyła na Irak, dołączając do wysiłku stabilizującego ten kraj dopiero po uchwaleniu stosownych rezolucji przez RB (Buchanan, 2010). Pokojowe usposobienie potwierdza Nowa Zelandia także w stosunkach bliższego i dalszego sąsiedztwa, m.in.…”

“…NZ jest współcześnie partnerem ciepło przyjmowanym zarówno w świecie zachodnim, jak i w zyskującej na znaczeniu Azji Wschodniej. Co więcej, niekwestionowane sukcesy na polu międzynarodowej ochrony środowiska (w tym zachowania bioróżnorodności oraz populacji wielorybów), praw człowieka czy rozbrojenia (Buchanan, 2010), pokazują, że skuteczność w mniejszych inicjatywach może być lepiej odbierana niż rozmach działań zakończonych z bardziej wątpliwym powodzeniem.…”

Asia-Pacific’s responses to the Ukrainian crisis: third-party alignment with sanctions on Russia

“…Historically, all three have been responsive to the West's pressures and remained receptive to their calls for action. Due to their strategic security partnerships with the US and shared values with the West, Tokyo, Seoul and Wellington usually embarked on a bandwagoning strategy and followed its lead on foreign policy issues (Buchanan, 2010;Martin, 1992a;Snyder, 2018). However, when it came to Russian sanctions, the countries were reluctant to follow the US' and EU's suit.…”