Linguistic reflections of cognitive events

First person zero anaphor as a cognitive unit in Chinese

“…As the distance between NP's and the zeros referring to the NP's is often one clause apart in 70% of the data studied, the "distance argument" again does not seem to be strong. As a matter of fact, the average zero referential chain in the literature I have read somehow resembles the pronominal chains in terms of referential distance as reported in Fox 1986, Tomlin 1987, etc. Take Fox's (1986 study, for example.…”

“…Tomlin (1987), Tomlin and Pu (1991), Zribi-Hetz (1989), Ward et al (1991), Gundel et al (1993), van Hoek ( 1995, etc. usually consider the activated memory (under the influence of a number of external on-line interactional factors) as controlling both the anaphoric reference and the referential distance.…”

Variaciones en la realización de la estructura argumental preferida en niños y adultos a partir de la narración de anécdotas personales y cuentos en imágenes

“…Queda pendiente analizar en qué medida el uso de frases nominales para la codificación de tópicos continuos coincide particularmente con el cambio entre una y otra lámina en el cuento en imágenes, dando lugar a un efecto de "quiebre" atencional similar al reportado por Tomlin (1987). Más allá de esta limitante, sin embargo, esperamos que este estudio aporte evidencias adicionales que contribuyan, en particular, a nuestro conocimiento del desarrollo de las competencias pragmáticas en los niños y, en general, al funcionamiento de la interfaz sintaxis-pragmática.…”

Kontinuirano upućivanje na žive i nežive entitete u pisanom diskursu

“…Za sve ostale slučajeve označavanja pripadnosti korišćen je oblik njen odnosno njegov: Kvantitativnom analizom problema referencijalnog kontinuiteta obuhvatili smo i tradicionalni pristup referencijalnom kontinuitetu prema kojem prelaz u pasus uvijek označava prekid pronominalne kontinuacije. Marslen-Wilson (1982), Tomlin (1987) i Fox (1987b) su pokazali, iako su svi koristili različite metode, da je granica pasusa mjesto koje označava da je vrijeme da govorno lice ponovo upotrijebi potpunu imensku frazu čak i kad je referent nedavno pomenut. Prema njihovom viđenju, granice među pasusima utiču na kontinuaciju referencijacije tako što određuju kada prekinuti pronominalnu referencijaciju i ponovo uvesti potpunu imensku frazu.…”