Long-Term Efficacy of Simple Behavioral Therapy for Daytime Wetting in Children

Wiener, John S.; Scales, Mischca T.; Hampton, Jason; King, Lowell R.; Edwards, Christopher L.

doi:10.1016/s0022-5347(05)67313-2

Cited by 84 publications

(26 citation statements)

References 9 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…A contração repetitiva do assoalho pélvico para evitar a incontinência urinária leva também a uma contração do esfíncter uretral. Durante a transição da bexiga imatura (ao nascer) para o controle miccional, há um risco do aparecimento de sintomas de disfunção miccional, que aumenta se este período transicional é prolongado, iniciado tardiamente ou com hábitos urinários e posições inadequados 49,50 .…”

Section: Introductionunclassified

Toilet training: methods, parental expectations and associated dysfunctions

Mota¹,

Barros²

2008

J Pediatr (Rio J)

View full text Add to dashboard Cite

ResumoObjetivo: Revisar a literatura científica e leiga sobre o treinamento esfincteriano, abordando expectativas dos pais, métodos disponíveis para aquisição do controle esfincteriano e morbidades associadas. Fontes dos dados: Síntese dos dados:Os pais apresentam expectativas irreais sobre idade de retirada de fraldas, sem levar em conta o desenvolvimento infantil. As estratégias de treinamento não se modificaram nas últimas décadas, e a idade vem sendo postergada na maioria dos países. Métodos de treinamento raramente são utilizados. O início precoce do treinamento esfincteriano e eventos estressantes durante o período podem prolongar o processo de treinamento. Uma maior freqüência de enurese, infecção urinária, disfunção miccional, constipação, encoprese e recusa em ir ao banheiro é observada nas crianças com treinamento inadequado. A literatura leiga para os pais é abundante e adequada, veiculada através de livros e da Internet, mas não largamente disponível para a população brasileira. Apenas três sociedades internacionais de pediatria disponibilizam diretrizes sobre treinamento esfincteriano. Conclusões:O controle esfincteriano vem sendo postergado na maioria dos países. Os métodos de treinamento existentes são de décadas passadas, sendo pouco utilizados pelas mães e pouco valorizados pelos pediatras; o treinamento inadequado pode ser um dos fatores causadores de distúrbios miccionais e intestinais, que causam transtornos para as crianças e famílias.J Pediatr (Rio J). 2008;84(1):9-17: Treinamento para uso de toalete, enurese, criança, infecção urinária, transtornos da excreção. AbstractObjective: To review both the scientific literature and lay literature on toilet training, covering parents' expectations, the methods available for achieving bladder and bowel control and associated morbidities. Sources:Articles published between 1960 and 2007, identified via the MEDLINE, Cochrane Collaboration, ERIC, Web of Science, LILACS and SciELO databases plus queries on the Google search engine; a search of related articles, references of articles, by author and of pediatrics societies. A total of 473 articles were examined and 85 of these were selected for this review. Summary of the findings:Parents have unrealistic expectations about the age at which diapers can be withdrawn, not taking child development into account. Toilet training strategies have not changed over recent decades, and in the majority of countries the age at which children are trained has been postponed. Training methods are rarely used. Starting toilet training prematurely and stressful events during this period can extend the training process. Children who have not been trained correctly present with enuresis, urinary infection, voiding dysfunction, constipation, encopresis and refusal to go to the toilet more frequently. Literature intended for lay parents is both abundant and adequate, available in book form and on the Internet, but it is not widely available to the Brazilian population. Just three international pediatrics societies have publ...

show abstract

Section: Introductionunclassified

Toilet training: methods, parental expectations and associated dysfunctions

Mota¹,

Barros²

2008

J Pediatr (Rio J)

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Buna rağmen, Hellström bu hastalarda tek başına saatlik işeme uygulanmasının %30-50 başarı sağladığını iddia etmiştir (23) . Weinar ise saatlik işeme, sıvı rejiminin düzenlenmesi, pelvik taban egzersizleri ve işeme günlükleri ile düzenli işeme takibi yapılma-sının hastaların %60'ında gündüz idrar kontrolünü iyileştirdiğini göstermiştir (24) . Chrzan disfonksiyonel işeme ile birlikte persistan rektal dilatasyonu olan 50 hastasına başlangıçta 2 hafta boyunca her gün, ardın-dan 6-12 ay boyunca haftada 3 kez 20 ml/kg su ile rektal yıkama yapmış ve hastaların %60'ında ürolo-jik semptomların iyileştiğini bildirmiştir (25) .…”

Section: Discussionunclassified

Role of the treatment of functional constipation for improving voiding dysfunctions

Can¹,

Sayan²

2016

Buch

View full text Add to dashboard Cite

ÖZAmaç: KFK (Kronik Fonksiyonel Kabızlık) ile kliniğe başvuran hastalarda tabloya işeme bozukluklarının da eşlik ediyor olması sık görülen bir durumdur. AEM (Aşırı Etkin MesaneOveractive Bladder) ve İGD (İşemeyi Geciktirme Davranışı-Voiding Postponement) ve İİB (İşeme İşlev Bozukluğu-Dysfunctional Voiding) KFK'a en sık eşlik eden işeme bozukluğu türle-ridir. Çalışmamızda amaç, hem KFK ile en sık görülen işeme bozukluğu tipini hem de KFK tedavisine en iyi yanıt veren işeme bozukluğu tipini göstermektir. Böylece hangi işeme bozukluğu türlerinde standart işeme rejimi ve KFK tedavisinin yeterli olabileceğini, hangi tip işeme bozukluklarında ise ilaç tedavisi, biofeedback tedavi, nöromodülasyon gibi ileri tedavi seçeneklerinin düşünülmesi gerektiği açıklığa kavuşmaktadır. Yöntemler: Tepecik Eğitim ve Araştırma Hastanesi Çocuk Cerrahisi Kliniğinde 2007-2013 yılları arasında kabızlık ve işeme bozukluğunun birlikte görüldüğü 73 hasta incelenmiş ve KFK tedavisinde başarı sağlanan ve düzenli bağırsak alışkanlığı kazanmış olan 44 hasta öykü, muayene ve laboratuvar verileri ışığında değerlendirilmiştir. Bulgular: KFK tedavisinde başarı sağlanan ve düzenli bağırsak alışkanlığı kazanmış olan 44 hastanın yaşları 5-13 yaş arasında değişmekteydi. Çalışma kapsamındaki hastaların 19'u erkek (%43,2), 25'i kızdır (%56,8). KFK ve işeme bozukluğunun birlikte bulunduğu 44 hastamızda işeme bozukluklarının dağılımı şöyledir: 31 hastada aşırı etkin mesane AEM (%70,4), 10'unda işeme işlev bozukluğu (İİB) (%22,7), 3'ünde (%6,8) işemeyi geciktirme davranışı (İGD) saptanmıştır. Buna göre KFK'nın tedavisi ile düzenli bağırsak alışkanlığı kazanan hastalarımızda işeme bozukluklarının düzelmesinde başarı oranları şöyleydi: Tam iyileşme 18 hastada (% 40,9), iyileşme 9 hastada (%20,4) ve kısmi iyileşme 8 hastada (%18,2) sağlanabilmiş, 9 hastada (%20,4) iyileşme olmamıştır. Sonuç: KFK'da içi gaita ile dolu, genişlemiş rektum mesaneye bası yaparak hem dolma hem de boşalma fonksiyonlarını bozar ve üriner inkontinans, idrar yolu enfeksiyonu gibi tablolara yol açar. KFK işeme bozukluğu tipleri içinde en sık AEM ile birlikte izlenir. Kabızlığın tedavisi ile en yüksek iyileşme AEM ve İGD olan çocuklarda görülür. İİB ise kabızlık tedavisine en az yanıt veren işeme bozukluğu tipidir.Anahtar kelimeler: İşeme bozukluğu, kronik fonksiyonel kabızlık, ürodinami ABSTRACT Objective: Accompaniment of voiding dysfunctions in patients who suffer from CFC (Chronic Functional Constipation) is a frequent condition. OAB (Overactive Bladder), VP (Voiding Postponement) and DV (Dysfunctional Voiding) are the most frequently accompanying types of voiding disorders to CFC. We aimed to demonstrate both the most accompanying type of voiding dyfunction to CFC and the most treatment -responsive type of voiding dysfunction to CFC treatment. So it will be clear that which types of voiding dysfunctions can be treated by only standart therapy of CFC or need further treatment methods like medication, biofeedback therapy or neuromodilation. Methods: Seventy-three patients who suffered ...

show abstract

“…Otros tratamientos han sido utilizados para la VHA de la infancia: biofeedback, reeducación miccional con métodos conductistas, estimulación eléctrica ano-genital y neuromodulación 8,10,[17][18][19][20] . Sus resultados aún son inciertos y está pendiente la demostración de sus beneficios en niños.…”

Section: Discussionunclassified

Tratamiento de la inestabilidad vesical (vejiga hiperactiva no neurógena) en niños, con tolterodina

2004

View full text Add to dashboard Cite

RESUMENTRATAMIENTO DE LA INESTABILIDAD VESICAL (VEJIGA HIPERACTIVA NO NEURÓGENA) EN NIÑOS, CON TOLTERODINA* INTRODUCCIÓN: La vejiga hiperactiva (VHA) se engloba dentro de las disfunciones miccionales no neurógenas, cuya prevalencia ha sido bien definida en la población general, no así en la edad pediátrica. Las manifestaciones clínicas son variadas y tiene especial importancia en los niños su asociación con otras patologías como la enuresis, el reflujo vésico-ureteral (RVU) y las infecciones de repetición. El tratamiento fundamental se realiza con fármacos anticolinérgicos. La eficacia del cloruro de oxibutinina ha sido suficientemente contrastada, sin embargo la dosificación y los efectos secundarios, aunque escasos en los niños, son motivo de interrupción del tratamiento. OBJETIVOS: Como alternativa para el tratamiento de la VHA se ha utilizado la tolterodina en adultos con eficacia, sin embargo su uso no ha sido suficientemente valorado en niños. Deseamos determinar la eficacia y tolerabilidad de dicho fármaco en la población infantil afecta de VHA. MATERIAL Y MÉTODOS: Estudio retrospectivo de 72 niños diagnosticados de VHA no neurógena y vírgenes de tratamiento. En todos los casos se practicó un protocolo diagnóstico de patología urológica concomitante así como estudio urodinámico (EUD) y exploración neurológica. En un grupo de estos pacientes se realizó EUD post-tratamiento. RESULTADOS: La edad media fue de 10,9 años y fueron evaluados entre 4 y 31 meses tras iniciar el tratamiento. Hubo curación demostrada con cistomanometría en el 67% de los casos, 14% mejoraron y un 19% no presentó variación en el EUD. Según los criterios del International Children´s Continence Society (ICCS) aplicados a los niños sin EUD post-tratamiento, el 51% se curaron, un 27% mejoró y finalmente un 22% no tuvo mejoría. Ningún paciente tuvo que suspender el tratamiento por efectos secundarios. CONCLUSIONES: La tolerancia y efectividad de la tolterodina es buena en la población pediátrica y constituye una alternativa a los clá-sicos anticolinérgicos en el tratamiento de la VHA.

show abstract

Long-Term Efficacy of Simple Behavioral Therapy for Daytime Wetting in Children

Cited by 84 publications

References 9 publications

Toilet training: methods, parental expectations and associated dysfunctions

Toilet training: methods, parental expectations and associated dysfunctions

Role of the treatment of functional constipation for improving voiding dysfunctions

Tratamiento de la inestabilidad vesical (vejiga hiperactiva no neurógena) en niños, con tolterodina

Contact Info

Product

Resources

About