Longitudinal analysis of verbal episodic memory in patients with relapsing-remitting multiple sclerosis

Abstract

Objective: A 4.5-year follow-up study was conducted to characterize baseline verbal episodic memory (VEM) and its behavior and to assess the effects of relapsing-remitting multiple sclerosis (RRMS) on this domain. Methods: Twenty-nine patients with RRMS underwent two neuropsychological assessments performed an average of 4.5 years apart. Twenty-six control participants underwent a single neuropsychological assessment. A significance level of p < 0.005 was adopted to denote a significant difference between the groups on the Mann Whitney and Wilcoxon paired statistical analyses. Results: No statistical difference was found in the results of the VEM tests between the first and second neuropsychological assessments of the patients. However, a statistical difference was evident between the patient and control groups in the results of the VEM tests. Conclusion: The patient group showed changes in the VEM relative to the control group. After approximately 4.5 years of disease, the patient performance on the VEM stabilized or improved.Keywords: multiple sclerosis; cognition; longitudinal studies. RESUMOObjetivo: Neste estudo, propomos a caracterização da Memória Episódica Verbal (MEV) basal e o seu comportamento após o período de 4,5 anos de doença, a fim de avaliar o efeito da EMRR neste domínio. Métodos: Vinte e nove pacientes com EMRR foram submetidos a duas avaliações neuropsicológicas realizadas entre um intervalo de tempo médio de 4,5 anos. Vinte e seis controles foram submetidos à avaliação neuropsicológica única. Considerou-se nível de significância p <0,005 para delinear diferença significante entre os grupos nas análises estatísticas Mann Whitney e Wilcoxon pareado. Resultados: Não houve diferença estatística nos resultados dos testes de MEV entre a primeira e segunda avaliação neuropsicológica realizada pelos pacientes. Houve discrepância estatística nos resultados dos testes de MEV entre o grupo dos pacientes e controles. Conclusão: O grupo de pacientes apresentou alterações de MEV quando comparado aos controles. Após 4,5 anos aproximadamente os pacientes estabilizaram ou melhoraram seu desempenho em MEV.Palavras chave: esclerose múltipla; cognição; estudos longitudinais.Patients with multiple sclerosis (MS) clinically present with a myriad of neurologic symptoms, including cognitive decline, regarded as having the greatest impact on key aspects of their daily living, such as managing domestic tasks, participating in society and holding down a job 1 . According to reviews of the scientific literature, one third of MS patients with the relapsing-remitting (RRMS) clinical form show cognitive impairments that are often milder than that found in the progressive subtypes of the disease 2,3 . Cognitive impairments can vary, but an impact on episodic memory is evident in the early stages of the disease. A 10-year longitudinal study revealed that decline in information processing speed and verbal episodic memory (VEM) in early RRMS patients predicted progression to the secondary progressive MS clinical form....

Γνωσιακή Έκπτωση Και Εγκεφαλική Ατροφία Στη Σκλήρυνση Κατά Πλάκας

“…Αντίθετα, οι λειτουργίες της μνήμης και της ταχύτητας επεξεργασίας έχουν διερευνηθεί εκτεταμένα.Στην παρούσα μελέτη παρουσιάζουν σημαντικό έλλειμμα, γεγονός που αποτελεί ένδειξη της αξίας του λεπτομερούς νευροψυχολογικού ελέγχου από τα αρχικά στάδια της υποτροπιάζουσας ΣΚΠ[103,117,154,328] Οι ασθενείς ήταν υπο παρακολούθηση για χρονικό διάστημα περίπου 1 έτους (465.1 ±273.7 ημέρες), και το 22,2 % των ασθενών (16 άτομα) παρουσίασε κλινικά σημαντική επιδείνωση των νοητικών λειτουργιών, σε σχέση με την πρώτη αξιολόγηση.Σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία, τα ποσοστά επιδείνωσης των νοητικών λειτουργιών για σύντομα διαστήματα επανελέγχου (1-2 έτη) και μικρή διάρκεια νόσου των ασθενών (<15 έτη από τη διάγνωση) κυμαίνονται απο 5 έως και 25-30% των ασθενών[385] [370,386]. Γενικά, οι ασθενείς με ΣΚΠ ισχύει ότι μπορεί να παραμένουν σχετικά σταθεροί για μεγάλα χρονικά διαστήματα χωρίς ταχεία εξέλιξη των νοητικών ελλειμμάτων, όπως σε κάποιες μορφές προοδευτικής άνοιας[376]. Οι Zivadinov και συνεργάτες (2001) επανεκτίμησαν τις νοητικές επιδόσεις των ασθενών 2 έτη μετά, όπου και παρατηρήθηκε γνωστική διαταραχή για το 56% των ασθενών, έναντι του αρχικού 24%.…”

“…Αυτό πιθανό να οφείλεται στον μικρό αριθμό των ατόμων που παρουσίασαν κλινικά σημαντική επιδείνωση στο GVLT-II (1 άτομο στη λεκτική μάθηση και 1 άτομο στη λεκτική μνήμη), γεγονός που μπορεί να εμποδίσει την ανάδειξη σημαντικών γνωστικό-απεικονιστικών συσχετίσεων. Παρόμοια ευρήματα προκύπτουν και σε άλλες μελέτες που διερευνούν την επεισοδιακή λεκτική μνήμη και μάθηση 5 έτη μετά από την έναρξη της ΣΚΠ[125,376].Από τους τρισδιάστατους ογκομετρικούς δείκτες που χρησιμοποιήθηκαν, οι μετρήσεις των βασικών γαγγλίων είναι πιο αξιόπιστες για τις κλινικές συσχετίσεις των αρχικών σταδίων της ΣΚΠ συγκριτικά με τον ετήσιο ρυθμό μείωσης του συνολικού εγκεφαλικού όγκου (aPBVC). Στη παρούσα μελέτη, ο ετήσιος ρυθμός απώλειας εγκεφαλικού όγκου, σύμφωνα με τη μέθοδο SIENA, δεν συσχετίστηκε με βραχυπρόθεσμες αλλαγές στη κλινική εικόνα των ασθενών[392,393].…”