Machiavelli and the Play-Element in Political Life

Abstract

This essay interprets Machiavelli’s famous letter to Francesco Vettori in terms of a play-element that runs across his works. The letter to Vettori is a masterpiece of epistolary form, but beyond its most memorable passage, where Machiavelli recounts his evening in study, it has not received much scholarly attention. Reading the letter in its entirety is to discover Machiavelli’s account of an eclectic political education and the pleasures of playing with others. Machiavelli’s letter speaks to a basic ludicity in his political thinking, in which play is not opposed to the serious, and diverse play forms can be thought together. Hans-George Gadamer’s Truth and Method, Johan Huizinga’s Homo Ludens, and Roger Caillois’s Man, Play, and Games provide resources for reconstructing this play-element in Machiavelli’s thought.

'n Herbeoordeling van Niccolò Machiavelli se die-doel-heilig-die-middele-benadering tot regeer-kunde

“…Die rede daarvoor is dat Machiavelli -reeds in sy leeftyd en oor die afgelope vyf eeue daarna -'n reputasie verwerf het as seker een van die mees omstrede skrywers, indien nie die "boosste en immoreelste" nie, oor hoe politiek in die praktyk bedryf moet word en hoe om suksesvol te regeer (Strauss, 1958;Ramsay, 2012;Mansfield, 2013:642). Machiavelli se negatiewe reputasie as liberale "demokraat" 4 word egter die afgelope eeu toenemend gerehabiliteer (Macaulay & Lawton, 2003:4;Benner, 2009;Zuckert, 2017;Marasco, 2022).…”

“…Die interaksies tussen mededingende heersers onderling, sowel as tussen 'n heerser en sy onderdane, behels dus 'n politieke spel waarin elk probeer om die meeste moontlike voordele te verkry: die heerser wil sy mag en sy wil op die bevolking afdwing, terwyl die bevolking soveel moontlik vryheid wil hê om te doen wat hulle wil ten einde hulle eie belange te bevorder. Dit lei tot spanning en klasse-en ander konflik in 'n samelewing, maar breek ook deur dooiepunte in magsverhoudinge wat stagnasie veroorsaak, en skep 'n nuwe ekwilibrium in daardie samelewing (Mansfield in Machiavelli, 1996:xxviii;Marasco, 2022).…”

“…Volgens resente beoordelings beskou Machiavelli verder die lewe in beginsel as 'n opeenvolgende, oorvleuelende reeks fases of spelle wat indiwidue met ander indiwidue in verskillende omgewings en op verskillende vlakke speel om hulle eie belange op verskillende wyses te probeer bevorder(Marasco, 2022, op grond van onder andere Huizinga, 2016 Caillois, 2000; …”

Die Nasionale Party se Machiavelliaanse strategieë vir demokratisering in die 1980's en 1990's in Suid-Afrika

“…Prokureurs en advokate oorbeklemtoon doelbewus die faktore wat hulle kliënte se belange steun en onderbeklemtoon of verwerp doelbewus argumente wat hulle kliënte se belange ondermyn. Dit behels retoriese en emosionele speletjies wat deur regspraktisyns gespeel word (Marasco, 2022;Conway & Stannard, 2019;Vidor, 2017) en as normale praktyk binne die liberale demokratiese etiek aanvaar word, selfs al is die betrokke prokureur of advokaat bewus daarvan dat sy kliënt nie die waarheid praat nie, of skuldig is. 5 Die feit dat sowel "etiese" as "onetiese" optrede normaalweg wesentlik inherente eienskappe van politieke gedrag is, is dus paradoksaal.…”