Mapy dźwiękowe i wyobraźnia audiogeograficzna – kartograficzne i społeczne praktyki soundmappingu

Abstract

Artykuł dotyczy społecznej praktyki wytwarzania cyfrowych map dźwiękowych (soundmappingu) w perspektywie interdyscyplinarnej łączącej antropologię dźwięku, ekologię akustyczną, psychogeografię oraz krytyczną kartografię. Mapy dźwiękowe są tu ujęte jako czasoprzestrzenne, audiowizualne, cyfrowe (re)prezentacje powstające kolektywnie w oparciu o mechanizm user-generated content i bazujące na globalnych mapach takich jak Google Maps czy OpenStreetMap. W artykule rozważam kwestię map dźwiękowych rozumianych jako doświadczenie o charakterze lokatywnym i transfonicznym, które pozawalają definiować użycie map dźwiękowych jako proces wyobrażeniowy.