Metastatic Spinal Epidural Tumors

Metastatic Spinal Cord Compression

“…Success rates, defined as the ability to walk after surgery, ranged from 14% to 58% (mean = 30%) of patients who underwent the procedure. 10,[25][26][27][28][29][30][31][32][33][34][35][36] In addition, significant non-neurologic complications can occur after laminectomy, specifically wound infection or dehiscence and spinal instability. Findlay's 37 review of the literature found the incidence of significant complications to be approximately 11%.…”

“…Indiscriminate use of decompressive laminectomy was prone to failure because, in most cases, the tumor lies ventral to the thecal sac, which makes meaningful decompression or tumor resection impossible without significant retraction on the thecal sac. 7,10,[25][26][27][28][29][30][31][32][33][34][35][36]39,40,42,43 Furthermore, a laminectomy can cause or worsen pre-existing spinal instability. This can lead to progressive deformity, which in turn can result in pain and neurologic compromise.…”

Prognostic factors in the management of metastatic epidural spinal cord compression

“…Optimal management of spinal cord compression remains controversial. Most early series evaluated the results of surgery alone (1,2), or decompressive laminectomy (L) followed by radiation therapy (RT) (3,4,5). More recently, other investigators have advocated radiation alone as the primary treatment with reportedly good results, even in 'radioresistant' tumors (6,7,8).…”

Συμβολη Στη Θεραπεια Των Μεταστατικων Ογκων Της Σπονδυλικης Στηλης Και Του Περιεχομενου Της

“…Φυσικά, οι εξελί ξεις έδειξαν, ότι η εφαρμογή της χειρουργικής στους μεταστατικούς αυ τούς όγκους μπορούσε να βελτιώσει την κινητικότητα των αρρώστων. Ε ρευνώντας την προεγχειρητική και μετεγχειρητική βελτίωση σε συνδυα σμό και με την ακολουθούσα ακτινοβολία, βλέπουμε στη διεθνή βιβλιο γραφία, ότι αποκατάσταση της κινητικότητας παρουσίασε ένας άρρω στος στους 8 (Tarlov and Hertz, 1954) 38 , σε 2 στους 12 (Alexander 1956) 3 , σε 8 από τους 38 (Brice and McKissock, 1965) 19 , σε 1 από τους 18 (Smith, 1965) 79 σε 10 από τους 28 (Auld and Buerman, 1966) 6 , σε 5 από τους 35 (Giade, 1976) 21 , σε 2 από τους 44 (Shaw et al 1980) 75 , σε 1 από τους 20 (Dunn et al 1980) 31 , και τέλος, σε 2 από τους 14 (Stark et al 1982 Αντίθετα, με συντηρητική θεραπεία, δηλαδή με αντιοιδηματική αγω γή και ακτινοβολία, αναφέρεται βελτίωση : Το 1977 από τους Cobb και συν. +17% (50% προ της θεραπείας, 67% μετά = +17%), το 1978, από τους Gilbert και συν.…”