Metody wspierania edukacyjnego stosowane przez nauczycieli klas I – III – raport z badań

Abstract

Jakość funkcjonowania systemu edukacyjnego zależy od wielu czynników, z których na plan pierwszy wysuwa się osoba nauczyciela, jego rzeczywiste wykształcenie i przygotowanie do pracy pedagogicznej z dziećmi. „Warsztat pracy” nauczyciela powinien być oparty nie tylko na potocznym doświadczeniu, ale przede wszystkim dobrze osadzony we współczesnej teoretycznej myśli pedagogicznej. Nauczyciel przygotowując się do zajęć, powinien bezwarunkowo znać zasady obowiązujące w pracy dydaktyczno-wychowawczej z dziećmi, metody nauczania i uczenia się, formy organizacyjne pracy uczniów, a także środki dydaktyczne, które mają za zadanie wspierać jego pracę. Niniejsza praca miała na celu poznanie opinii nauczycieli klas 1-3 na temat stosowania metod wspierania aktywności edukacyjnej uczniów. Główną metodą badawczą był sondaż diagnostyczny z techniką ankiety. Przeprowadzone badania pozwoliły na uzyskanie odpowiedzi w ramach sformułowanych w pracy problemów badawczych. Wyniki tych badań są oznaką przyjmowania przez współczesną edukację wczesnoszkolną założeń teorii humanistycznej oraz koncepcji konstruktywistyczno-interakcyjnej. Coraz większą wagę przykłada się do procesu uczenia się, a nie nauczania. Uczeń staje się podmiotem o własnych zainteresowaniach i indywidualnych potrzebach, który ma prawo do wielointeligentnego rozwoju. Jest to nadrzędny cel kształcenia zintegrowanego, który mamy możliwość współcześnie osiągać właśnie m.in. dzięki stosowaniu różnorodnych metod wspierania edukacyjnego uczniów. Taki sposób działania, opierający się na twórczej aktywności, decyduje o maksymalizowaniu szans rozwojowych dziecka. Uczeń w swoich osobistych działaniach, wykorzystując doświadczenia zdobyte na zajęciach, w których stosowane są metody aktywizujące, problemowe, oglądowe i słowne, staje się pełnowartościową, twórczą jednostką umiejącą podejmować wszelkie wyzwania, a następnie radzić sobie z nimi w codziennym życiu.