Microbiological and histopathological features of canine acral lick dermatitis

Abstract

The purpose of this study was to investigate microbiological and histopathological features of canine acral lick dermatitis (ALD). Microbial characteristics of ALD are poorly described in current literature. If infection is recognized, antimicrobial selection is usually empirical, based on appearance, cytology or surface culture, rather than deep tissue culture. It was hypothesized that cultures obtained from deep tissue would yield different results than predicted by surface culture and cytology, and that isolates from ALD have unpredictable susceptibility patterns showing resistance to antibiotics routinely administered for canine pyoderma. Biopsies were obtained from 31 lesions and submitted for aerobic, anaerobic and fungal culture, and histopathological evaluation. Surface aerobic culture and susceptibility and cytology were obtained for comparison in 22 dogs. Skin scrapings and dermatophyte culture were performed. Bacteria were isolated in 30 of 31 cases. Staphylococcus intermedius was isolated in 58% of deep cultures. Twenty per cent of deep isolates were methicillin-resistant Staphylococcus species. Forty-eight per cent of cases yielded organisms defined as multidrug resistant on deep culture. Only 57% and 55% of bacteria isolated from tissue culture were sensitive to amoxicillin-clavulanic acid and cefazolin, respectively. Cytology and superficial cultures did not correlate well with deep cultures. Surface culture predicted deep tissue isolates in eight of 22 cases. Microsporum gypseum was isolated from one dog. Histopathological features included acanthosis, follicular elongation, lymphoplasmacytic dermal inflammation, folliculitis, furunculosis, perihidradenitis, hidradenitis and vertical streaking fibrosis. Lesions associated with ALD warrant tissue bacterial cultures as the majority of cases yielded positive growth of bacteria differing from superficial culture and often resistant to empirical drugs.

To σύνδρομο της δερματίτιδας από λείξη των άκρων στο σκύλο

“…1), οι χειρουργικές επεμβάσεις, τα κατάγματα, τα εξαρθρήματα και τα ξένα σώματα (π.χ., υλικά οστεοσύνθεσης, ράμματα) και ε) οι διάφορες αισθητικές νευροπάθειες και παθήσεις των νωτιαίων ριζών (π.χ., παθήσεις των νευραξόνων των αισθη τικών νεύρων, νεοπλάσματα των νωτιαίου μυελού, νεοπλάσματα του ελύτρου των περιφερικών νεύρων, σύνδρομο της ιππουρίδας, συμπίεση του ισχιακού νεύρου) (Scott and Walton 1984, Steiss et al 1995, Wynchank and Berk 1998, MacDonald and Bradley 2000, Scott et al 2001, Juarbe-Diaz and Frank 2003, Gnirs and Prélaud 2005, Gross et al 2005, Medleau and Hnilica 2006, Crowell-Davis 2007, Denerolle et al 2007, Paterson 2008, Shumaker et al 2008, Nuttall et al 2009). …”

“…Ταξινόμηση των οργανικών και ψυχογενών αιτίων του συνδρόμου της δερματίτιδας από λείξη των άκρων στο σκύλο. ΠΕΚΕ 2012,63(3) δον των περιστατικών της ΔΛΑ (Shumaker et al 2008), ενδέχεται να είναι το αρχικό αίτιο, επιπλοκή άλλων οργανικών αιτίων ή επιπλοκή της ψυχογενούς ΔΛΑ, καθώς η συνεχής και επίμονη λείξη οδηγεί σε τραυματική θυλακίτιδα-δοθιήνωση (Gross et al 2005). Σε τέτοια περίπτωση, εκτός από το Staphylococcus pseudintermedius, ενδέχεται να απομονωθούν και διάφορα άλλα βακτήρια, στα οποία περιλαμβάνονται υποχρεωτικά αναερόβια της στοματικής κοιλότητας (Paterson et al 2007, Shumaker et al 2008).…”

“…2), λιγότερο συχνά στην πρόσθια επιφάνεια του ταρσού, των μεταταρσίων, του αντιβραχίου και της κνήμης και πολύ σπάνια στην πλάγια επιφάνεια του αγκώνα και την περιοχή του ισχίου ή του γόνατος. Τις περισσότερες φορές, οι αλλοιώσεις εντοπίζονται αριστερά και είναι μονήρεις (Scott and Walton 1984, White 1990, Scott et al 2001, Juarbe-Diaz and Frank 2003, Virga 2003, Gross et al 2005, Medleau and Hnilica 2006, Shumaker et al 2008, Tapp and Virga 2012. Όμως, όταν οι αλλοιώσεις είναι πολλαπλές (Εικ.…”

“…Diagnostic tests that may be performed to confirm or refute the various diagnostic possibilities and to explore the causes in cases of canine aerai lick dermatitis. (Scott and Walton 1984, MacDonald and Bradley 2000, Scott et al 2001, Paterson et al 2007, Patel and Forsythe 2008, Shumaker et al 2008.…”

“…τα δεδομένα για τη συχνότερη ηλικία προσβολής είναι αντικρουόμενα, καθώς αναφέρεται ότι η νόσος εκδηλώνεται συχνότερα σε ζώα ηλικίας μικρότερης των 3 ετών (Paterson et al 2007) ή ηλικίας 3 έως 5 ετών (Gross et al 2005, Shumaker et al 2008) ή ζώα ηλικίας 5 έως 12 ετών ( Walton 1984, MacDonald andBradley 2000). Πάντως, τα δεδομένα στηρίζονται σε κλινική εμπειρία, όχι σε αναδρομικές μελέτες με μεγάλο αριθμό περιστατικών, πιθανότα τα δε εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την ακριβή αιτιολογία της ΔΛΑ, καθώς η προδιάθεση ως προς τη φυλή, το φύλο και την ηλικία ποικίλλει ανάλογα με την αιτιοπαθογένεια της νόσου (Kühl et al 2004, Tapp andVirga 2012).…”