Młodzi badacze o swoim doświadczeniu związanym z doskonaleniem warsztatu naukowego i pisarskiego (panel dyskusyjny)

Abstract

Maria Dudzikowa (moderatorka): Witając serdecznie uczestników otwartego posiedzenia Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN, pragnę w imieniu panelistów-członków Samokształceniowego Zespołu Doktorów (a także pozostałych osób z Zespołu), nad którym z ramienia naszego Komitetu sprawuję naukową opiekę-podziękować Panu Przewodniczącemu prof. zw. drowi hab. B. Śliwerskiemu za uwzględnienie w programie dzisiejszego posiedzenia naszej propozycji-panelu na temat Sztuki pisarstwa naukowego młodych badaczy. Intencją dyskusji jest uzmysłowienie nam wszystkim-uczestnikom toruńskiego posiedzenia KNP PAN, jak ważną w rozwoju każdego badacza i trudną kwestię stanowi pisarstwo naukowe, którego należy się uczyć i nieustannie swój warsztat doskonalić. Sytuacja taka stanowi wyzwanie zarówno dla profesorów, będących promotorami i opiekunami prac naukowych, jak i dla młodych adeptów b) c) KOMUNIKATY I DYSKUSJE * Od Redakcji: Dyskusja pt. Poziom umiejętności pisania prac naukowych przez młodych badaczy, odbyła się 26 czerwca 2012 r. w trakcie otwartego posiedzenia Komitetu Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk. Gospodarzem był Wydział Nauk Pedagogicznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Moderatorką panelu była wiceprzewodnicząca KNP PAN prof. zw. dr hab. Maria Dudzikowa (UAM Poznań). Na naszą prośbę otrzymaliśmy od członków panelu zaadaptowany do druku na podstawie transkrypcji tekst, który teraz publikujemy.

O trudnościach w pisaniu – uwagi na marginesie lektury tekstów przesłanych do redakcji „Parezji”

“…Kluczowy wydaje się sposób kształcenia w szkole wyższej, jak i na wcześniejszych etapach. Przez lata uczeń, a potem student ćwiczy się w przygotowywaniu krótkich prac, "analiz z kluczem w tle", zaniedbując opracowywanie dłuższych, wieloaspektowych, oryginalnych tekstów (szerzej w panelu: Dudzikowa, Bochno, Grzybowski, Kola, Korzeniecka-Bondar, Kin-Wiśniewska, 2013). Taki styl wypowiedzi oducza myślenia, pozbawia przestrzeni do interpretowania i wieloaspektowego oglądu danego zagadnienia.…”