“…Deze gedachte zien we ook terug in het onderwijs-beleid in Nieuw-Zeeland, Spanje en Portugal (Karsten, 1999;Higham & Earley, 2013). Om scholen aan te kunnen spreken en controle te houden op de onderwijskwaliteit werd ingezet op het uitbouwen van de relaties van scholen met actoren en belanghebbenden zoals de Inspectie van het Onderwijs, de sectorraad, ouders, besturenorganisaties, koepelorganisaties, belanghebbenden en de media (Bush & Gamage, 2001, zie ook Bekkers, 2009Wet goed onderwijs, goed bestuur, 2010). Hierdoor ontstond, zo was de gedachte, een gemeenschappelijke zorg voor onderwijskwaliteit en een systeem van checks and balances in de controle op en verantwoording over onderwijskwaliteit.…”