Molecular markers of adrenocortical tumors

Abstract

Adrenocortical tumors are common and incidentally discovered in up to 14% of axial imaging studies performed for other indications. Most of these tumors are nonfunctioning but may require removal because of the risk of adrenocortical carcinoma. Unfortunately, most clinical and imaging features are still not accurate enough to allow definitive diagnosis and an increasing number of patients undergo adrenalectomy to exclude a cancer diagnosis. Adrenocortical carcinoma is an aggressive malignancy with no effective therapy for patients with locally advanced and metastatic disease. Studies using new genomic approaches including mRNA, miRNA, methylation, and CGH profiling have identified dysregulated genes and pathways that may have clinical implications in improved molecular diagnosis and prognostication of adrenocortical cancer (ACC). In this review, we highlight recent advances in the molecular diagnosis of adrenocortical tumors.

Next-generation sequencing of adrenocortical carcinoma reveals new routes to targeted therapies

“…[13][14][15][16] Recent molecular analysis of ACC has predominantly studied DNA copy number alterations by comparative genomic hybridisation, mRNA levels by gene expression profiling and epigenetic alterations by PCR-based methods. [13][14][15][16][17][18][19][20][21][22] TP53 mutations have been reported in ACC at frequencies ranging from 10% to 70% and have been associated with decreased disease-free survival and poor outcomes. [23][24][25][26] Germline TP53 mutations have also been linked with the development of ACC, particularly in paediatric patients with a family history of LFS and Li-Fraumeni-like Syndrome.…”

Rak kory nadnercza (ACC) — przegląd piśmiennictwa i doświadczenia własne

“…ACC may also be either of sporadic or familiar origin. Familiar syndromes include: Li-Fraumeni syndrome (LFS) (TP53 mutation), Beckwith-Wiedemann syndrome (11p15 defect in genomic imprinting), Gardner syndrome (several changes in 5q21, APC gene, and Wnt Pathway), Multiple Endocrine Neoplasia type 1 (MEN1), MEN 2, McCune-Albright syndrome (GNAS1 gene mutation), and Carney complex (CNC) [6][7][8][9]. Germline mutations of the p53 are present in about 4% of patients with ACC and in 70% of patients with LFS [10].…”

“…Germline mutations of the p53 are present in about 4% of patients with ACC and in 70% of patients with LFS [10]. Other important genes involved in the pathogenesis of ACC include: CTNNB1 gene (β-catenin) (3p21), PRKARIA (17q23-q24), Ras genes, TP53(17p13), GNAS(20q13), and MEN1(11q13) [11]. The two most frequent alterations observed in ACC to date are overexpression of IGF-2 and constitutive activation of the Wnt/β-catenin pathway [5].…”

“…Geny biorące udział w rozwoju powyższych zespołów odgrywają także rolę w patogenezie guzów nadnerczy występujących sporadycznie. Rak kory nadnerczy również występuje w postaciach zarówno sporadycznej, jak i powstającej na podłożu dziedzicznych zespołów genetycznych, szczególnie zespołu Li-Fraumeni, zespołu Beckwitha-Wiedemanna, zespołu Gardnera (zmiany w zakresie 5q21, genu APC i szlaku Wnt), MEN 1, zespołu gruczolakowatości wewnątrzwydzielniczej typu 2 (MEN 2) (mutacja genu RET), zespołu McCune'a-Albrighta (mutacja genu GNAS1 20q13) oraz CNC [6][7][8][9]. Mutacje białka p53 w komórkach germinalnych występują u około 4% pacjentów z ACC i u około 70% pacjentów z LFS [10].…”

“…Mutacje białka p53 w komórkach germinalnych występują u około 4% pacjentów z ACC i u około 70% pacjentów z LFS [10]. Innym istotnym genem biorącym udział w patogenezie ACC jest CTNNB1 (3p21) dla β-kateniny [11]. Dwoma najczęstszymi zaburzeniami obserwowanymi dotychczas w ACC są nadekspresja IGF-2 oraz konstytutywna aktywacja szlaku Wnt/β-katenina [5].…”