Η κνίδωση είναι μια δερματοπάθεια που αφορά περίπου το 5% του γενικού πληθυσμού και εκδηλώνεται τόσο με οξεία μορφή όσο και με χρόνια πορεία. Η αιτιολογία αυτής είναι ποικίλη όπως ακριβώς έτσι είναι και οι κλινικές της μορφές με την παρουσία των κνιδωτικών πομφών έως και την δυνητικά θανατηφόρα εκδήλωση του αγγειοοιδήματος. Η κνίδωση απασχολεί από παρελθοντικούς χρόνους τόσο με την ιδιαίτερη κλινική της έκφραση όσο και με τον παθογενετικό της μηχανισμό. Νεότερα δεδομένα στην παγκόσμια βιβλιογραφία αναφέρουν ισχυρή συμμετοχή των Ιντερλευκινών στην παθοφυσιολογία της κνίδωσης. Άλλωστε οι Ιντερλευκίνες αποτελούν πρωτεΐνες που παράγονται σε πλήθος άλλων παθήσεων όπως είναι τα λεμφώματα, διάφορες παρασιτικές λοιμώξεις, σε σπειραματονεφρίτιδες, σε ηπατοπάθειες αλλά και σε άλλα δερματολογικά νοσήματα όπως είναι η ψωρίαση, το πεμφιγοειδές κ.ά. Μελετώνται ταυτόχρονα τέσσερις Ιντερλευκίνες η IL-4, IL-6, IL-8, IL-10 και οι ποσοτικές μεταβολές αυτών κατά την διάρκεια της οξείας φάσης της κνίδωσης και δύο εβδομάδες μετά την χορήγηση θεραπείας. Οι μετρήσεις έγιναν με την μέθοδο ELISA και η στατιστική επεξεργασία με SPSS. Οι μετρήσεις έδειξαν μια αυξημένη απάντηση και από τις τέσσερις Ιντερλευκίνες στην οξεία φάση. Στατιστικώς σημαντικότερη αύξηση είναι εκείνη της IL-4. Τέλος στατιστικώς σημαντική μεταβολή με χαρακτηριστικά πτώσης μεταξύ των μετρούμενων Ιντερλευκινών σε δύο χρόνους παρατηρήθηκε μόνο για την IL -10.