Mülkiyet Bakımından Silistre Sancağı’nda Değirmenler (XVI. ve XVII. Yüzyıllar)

Abstract

Osmanlı toplumunda vergi kaynaklarının tespiti için düzenli defterler tutulmuş olup özellikle tahrir ve temettüât defterlerinde değirmenlerden bahsedilmiştir. Değirmenler bir bölgenin su kaynakları hakkında ipuçları verebildiği gibi kimi zaman da vergi unsuru olmalarından dolayı, bağlı bulundukları vakıfların iktisadî teşekkülleri olarak kaynaklarda belirtilmişlerdir. Silistre Sancağı’nda olduğu gibi su kaynaklarının fazlaca bulunduğu yerlerde çok sayıda değirmenin yapılması iktisadî açıdan daha fazla gelir elde edilmesi, toplum açısından günlük hayatın kolaylaşması, refahın artması anlamlarını taşımış olsa da esas olarak bu durum, vakıf kurucusu padişahların, devlet adamlarının ve varlıklı kişilerin hayırseverliklerini akla getirmektedir. Çalışmada çeşitli kaynaklardan yararlanarak Doğu Rumeli’de kurulmuş değirmenler mülkiyet bakımından ele alınacaktır