Celem artykułu jest spojrzenie na gatunek jako na kategorię mediolingwistyczną. Realizując ten cel, wykorzystano założenia mediolingwistyki otwartej Danuty Kępy-Figury oraz czteroaspektowej koncepcji gatunku Marii Wojtak. Zaproponowano, by rozpoznanie sposobu bytowania tekstu w ramach (określonego) gatunku było traktowane nie tylko jako warunek konieczny pełnego rozpoznania kształtu tekstu (formalnego, stylistycznego, pragmatycznego i poznawczego), lecz także jako warunek konieczny rozpoznania poszczególnych wymiarów mediów. (Ten sposób widzenia relacji między oglądem gatunku a oglądem mediów został zwizualizowany). W konsekwencji zaproponowano wyróżnienie czterech działów mediolingwistyki. Pokazując, że myślenie o gatunku jako o zbiorze konwencji formalno-strukturalnych jest warunkiem koniecznym oglądu technologicznych i semiotycznych właściwości komunikacji medialnej, zaproponowano wyróżnienie działu syntaktyka mediów. Pokazując, że myślenie o gatunku jako o zbiorze konwencji pragmatycznych jest warunkiem koniecznym rozpoznania kwestii intencjonalności komunikacji medialnej oraz nadawczo-odbiorczych relacji organizujących kształt tej komunikacji,zaproponowano wyróżnienie działu pragmatyka mediów. Pokazując, że myślenie o gatunku jako o zbiorze konwencji stylistycznych jest warunkiem koniecznym rozpoznania kwestii stylistycznego zróżnicowania komunikacji medialnej, zaproponowano wyróżnienie działu stylistyka mediów. Dowodząc, że myślenie o gatunku jako o zbiorze konwencji poznawczych jest warunkiem koniecznym rozpoznania kwestii epistemologicznego zróżnicowania komunikacji medialnej, zaproponowano wyróżnienie działu epistemologia mediów.