Na granicy człowieczeństwa. Michaela Sandela krytyka etyki udoskonalania

Abstract

Celem artykułu jest analiza poglądów Sandela na temat wyzwań bioetycznych, jakie mogą pojawić się w związku rewolucją biotechnologiczną i postępami inżynierii genetycznej w kontekście tzw. etyki udoskonalania, a także próba odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób należy formułować wątpliwości bioetyczne wobec nieograniczonych manipulacji genetycznych, które są możliwe wskutek rewolucji biotechnologicznej. Autorzy charakteryzują Sandelowską wizję etyki udoskonalania, przedstawiają wynikające z niej wyzwania dla wolności, godności i człowieczeństwa, jak również wskazują, w jaki sposób Sandel opisuje argumenty we współczesnej debacie bioetycznej, podkreślając ich niewystarczający charakter. Do głównych wyzwań, jakie mogą pojawić się w związku z niewłaściwym wykorzystaniem odkryć biotechnologii, zaliczają: projektowanie genetyczne dzieci, udoskonalanie sportowców czy zwiększanie nierówności społecznych wynikających ze statusu genetycznego jednostki. W konkluzjach wskazują na argument „etyki wdzięczności za życie jako dar”, który według Sandela w lepszy sposób wyraża wątpliwości bioetyczne i chroni takie wartości, jak wolność, autonomia i godność człowieka.